Schat, houd je nog van me? Hoeveel houd je van me? Op een schaal van 1 tot 100?
Van tijd tot tijd zoeken we allemaal wel eens bevestiging. Maar soms gaat er achter het herhaalde ‘Houd je nog van me?’ vragen een grote onzekerheid schuil. Een onzekerheid die schadelijk kan zijn voor je relatie.
Onze lezeressen weten ervan mee te praten. ‘Ik kon niets meer alleen doen’, schrijft Myrthe. ‘Mijn vriendje liep als een klein kind achter me aan. Als ik eens iets met mijn vriendinnen wilde doen, zonder hem, dan was het dreinen en zeuren. Uiteindelijk heb ik er een punt achter gezet.’
Esmee bekent dat zij heel onzeker in de liefde is. ‘Ik ben eigenlijk altijd bang dat hij niet meer van me houdt. Daarom vraag ik het hem de hele tijd, ook al weet ik dat ik hem ermee verveel. En ik ren voor hem. Ik probeer het hem altijd naar zijn zin te maken, want anders ben ik bang dat hij zijn koffers pakt. Ik weet dat hij soms echt genoeg van mijn gedrag heeft, maar ik kan gewoon niet anders.‘
De oorzaak van onzekerheid in de liefde en verlatingsangst is volgens psychologen vaak te vinden in het verleden, en vooral in de relatie met de ouders. De onzekere partner doet er alles aan om de ander te behagen. Soms mondt dit uit in uitgesproken bezitterig gedrag. De onzekere partner geeft zijn of haar eigen vrijheden op en werpt zich helemaal op de ander. De ander voelt zich hierdoor verstikt en beknot in de eigen vrijheid en omdat dat niet goed aanvoelt probeert hij of zij meer vrijheid voor zichzelf te creëren, waardoor de onzekere partner zich weer wanhopig gaat afvragen of hij of zij ‘niet meer van me houdt’.
En het advies in dit soort situaties luidt eigenlijk altijd hetzelfde:
1. Praat met elkaar.
Heb je last van onzekerheid, vertel het je partner dan. ‘Op een gegeven moment werd het voor ons beiden een onhoudbare situatie’, mailt Anouk. ‘Ik was zo onzeker dat ik geen minuut meer zonder hem kon, maar ik wist dat als ik zo doorging, hij ervan door zou gaan. Ik heb hem toen uitgelegd wat ik voelde en met zijn hulp gaat het nu beter’. Is je partner onzeker, luister dan goed naar hem en probeer hem duidelijk te maken dat zijn onzekerheid ongegrond is.
2. Ben jij degene die onzeker is, vraag jezelf dan eens af waar je eigenlijk bang voor bent.
Waarom ben je zo bang dat hij ervan door gaat? Is deze angst reëel of zit er iets anders achter?
3. Zorg ervoor dat jullie beiden je eigen bezigheden en ruimte binnen jullie relatie hebben.
Ben jij de onzekere partner probeer hem dan zijn vrijheid te laten, en creëer je eigen bezigheden. Ga lunchen met een vriendin als hij een zakenlunch heeft, schrijf je in voor een cursus of bij de sportschool. Onderneem dingen zonder hem. ‘Ik heb mijn oude hobby, schilderen, weer opgepakt. Daar kwam ik door mijn onzekere gedrag helemaal niet meer aan toe. Maar hij heeft me aangemoedigd om weer te gaan schilderen. En nu geeft dat me echt rust en komt hij ook eindelijk weer aan zijn dingen toe, schrijft indy. Het leuke is dat we elkaar nu ook meer te vertellen hebben.’
4. Werk samen naar een evenwicht in je relatie toe.
Dat doe je – nogmaals – door met elkaar te praten. Accepteer elkaars fouten en zwakheden en onderstreep elkaars sterke punten. Werk toe naar een intieme relatie waarin jullie je sàmen, maar ook ieder op zich, kunnen ontwikkelen.
En jullie?
Heb jij last van onzekerheid of heb jij een onzekere partner? Wat zijn jullie ervaringen? Is het jullie gelukt om deze onzekerheid te overwinnen? Mail ons je reactie via het venster hieronder.
REACTIES VAN TRENDYSTYLERS
Ik heb een vriendje maar ik krijg het gevoel dat hij me niet meer wil hij zegt van die lieve woordjes en zegt dat ik de ware ben maar ik krijg er geen goed gevoel bij heeft iemand tips om dit te verhelpen want ik denk dqt ik hetbmoet uitmaken maar ik weet het niet meer. En ik kan bij niemand terecht. Als iemand tips heeft ?! Jana
Ik ben de onzeker in de relatie. Ik hou met heel mn leven van mn vriend maar ik word super snel boos als ik hem mis. Dit zit me heel dwars en ik wil helemaal niet boos worden, want hij verdient dat niet. Ik heb alsnog geen idee hoe ik me rustig kan houden als ik hem mis en weer boos word. Hij verdient het niet echt niet. Crycrycry
Ik heb last van onzekerheid. Door zijn verleden hij heeft jaren een open relatie gehad. Maar ik heb hem de keuze gesteld van als hij verder wil met mij dat het stop met de open relatie en heb het gevoel dat hij het mist. Ik weet gewoon geen raad meer
Mijn relatie is gisteren op de klippen gelopen…of laat ons zeggen: op pauze gezet. Mijn vriend, of ex-vriend, of what so ever heeft bindingsangst, en ik heb verlatingsangst, ‘ideale’ combinatie dus :-) We waren iets langer dan drie maanden samen, maar er was al weken een enorme emotionele en fysieke afstand tussen ons… Uiteraard durfde ik met mn verlatingsangst de situatie niet aan te kaarten, en mijn vriend heeft ook heel lang zijn moed moeten verzamelen om me te zeggen dat hij het niet meer zag zitten om op die lijn voort te gaan…Het was alsof de grond van onder mn voeten zakte, ook al wist ik dat het goed fout zat tussen ons, ik dacht dat we het wel zouden overleven, omdat we in sé een prachtig koppel vormen samen. Hij heeft alles wat ik wil in een man, hij is ambitieus, enorm grappig, zelfstandig (beetje te achteraf bekeken) begripvol, en daar bovenop ziet hij er nog eens fantastisch goed uit ook… Het is moeilijk voor mij om de situatie te accepteren, vooral ook omdat er niet letterlijk een streep onder getrokken is, hij heeft de beslissing op automatische piloot genomen zegt hij, en kan voor de moment geen concrete of permanente beslissing nemen… heel frustrerend voor mij dus. Langs de ene kant heb ik dan ook het idee, dat ik er zelf maar definitief een punt achter moet zetten, maar ja, op die manier sluit ik alle deuren he… Ik weet mezelf geen raad momenteel…
Ze zeggen niet voor niks dat mannen van (zelf)verzekerde vrouwen houden. Je moet zowel zeker zijn over jezelf als over en in je relatie. Als je steeds in angst leeft is dat niet goed, hij wordt daar ook onzeker van en gaat twijfelen (aan zichzelf). Als ik iets heb afgeleerd is dat onzeker zijn.
ik weet niet goed over onderwerpen te praten met mijn vriendin wat moet ik eraan doen
Onuitspreekbare onzekerheden
Hallo,
Ik heb een relatie van 4 jaar gehad en in die relatie had ik ontzettend veel onzekerheden.
Vind hij me wel aantrekkelijk? (ik heb het liefst sex in hetdonker zodat hij mijn dikke benen niet kan zien enzo)
Vind hij me vervelend?
Vind hij me te aanhankelijk?
Doe ik het wel goed in bed?
Nu heb ik sinds kort een nieuwe vriend en die onzekerheden komen weer naar boven.
En het probleem is dat ik mijn problemen mijn keel niet uit krijg omdat ik van veel overmacht ga janken (terwijl ik niet perse verdrietig ben en helemaal niet wil janken) hierdoor is dan een gesprek heel lastig omte uiten voor mij en voor hem om te verstaan.
Wat moet ik doen?
Hij zegt wel dat hij van me houdt, wat ik opzich geloof. Maar voormij voelt het soms dat hij me niet de aandacht schenkt die ik wil. En dan vraag ik me dus af of hij me wel ziet zitten.
Groetjes, juul
Een paar weeken geleden heb ik een mega leuke/lieve man leren kennen. Woont dicht bij mij. Ziet er leuk uit. Is maar een paar jaar ouder dan ik. Ik ben 41. Ik ben niet dik. Doe veel aan mijn uiterlijk. Maar ben mega onzeker. Dit komt door mijn ex, waar ik 16 jaar mee ben geweest en hij heeft me altijd gekleinneerd. Dus ik heb nu die bekende Stempel op me. Omdat ik zo onzeker ben wil ik mijn nieuwe vriend/date veel zien en stel daarom vaak dingen voor om te gaan doen. Hij vind het leuk om bij mij te zijn dat merk ik wel maar krijg nu toch het gevoel dat hij het toch benauwd vind worden. Ik heb besloten om afstand te nemen, wat mega zwaar is. Hij stuurde mij in het begin vaak berichtjes en dat vond ik heel leuk. Nu word dat dus minder en daardoor word ik mega onzeker en denk dat het mijn schuld is?! Iedereen adviseert me om echt even niks van me te laten horen. Is dit nou het beste? Graag tips. b.v.d.
Heb momenteel ook zo’n periode. Was erg dik toen ik mijn ventje leerde kennen. Gek genoeg was hij stapelverliefd op me en niet meteen op mijn karakter, maar hij was echt wel tot mijn uiterlijk aangetrokken. Was van in het begin al heel jaloers op magere/slanke meiden en ook al is hij meer geïntereseerd in mollige/dikke dames, toch kijkt hij wel naar alles wat vrouwelijk is. Ik begon dan toch wel superonzeker te worden, ging er voor hem al van uit dat alle mannen enkel oog hadden voor ‘poppetjes’ en het werd er niet beter op hé. Werd toen ook jaloers op vrouwen uit de media wat toch wel erg ver gaat maar die zijn ook zo perfect hé. Alhoewel mijn man gauw zal zeggen dat hij ze lelijk vindt of juist niet. Nu ben ik afgeslankt en weer verdikt en nu weer afgeslankt maar nog steeds een mollige meid. Ben nu nog meer in de war, jaloers dan anders, alhoewel ik een heel goede periode gehad heb maar kan me echt niet herinneren wat mij toen zoveel zekerder maakte. Mijn man heeft dus in die 10 jaar dat we samen zijn nooit een blad voor de mond genomen als het op vrouwen aankwam, zowel positief als negatief en als de vrouw in kwestie wel wat van mij mee geeft of gewoon grote borsten en/of kont heeft kan ik er nog wel mee in komen of gewoonweg een heel mooi gezicht of uitstraling heeft vind ik het ook niet zo erg. Maar als hij dan kijkt naar iets dat totaal niet op mij lijkt groeit die onzekerheid enorm. Weet ook dat ik niet zo stevig ben, alles hangt wat en heb een enorm rugplooicomplex maar ik doe er wel wat aan. Draag korsetjes, sport veel en let goed op mijn voeding maar toch knaagt het erg als hij naar zo’n slank rietje kijkt terwijl hij echt wel liever mollige meisjes ziet. Dan zou ik wel eens vragen: je houdt toch meer van volle vrouwen? En dan lacht hij dat gewoon weg. Eén keer vertelde hij me dat er altijd mooiere vrouwen zullen rondlopen en dat is natuurlijk een waarheid als een koe maar nu probeer ik er achter te komen wat hij nou echt mooi vindt. Maar aangezien hij naar alles kijkt is dat natuurlijk moeilijk. Is het nu een jonger, knapper gezicht of een slanker lichaam? Of gewoon wat steviger? Kortom, ik word hier gek van! Ik zou het op de man af moeten vragen, maar ik weet nu al dat hij me een antwoord schuldig zal moeten blijven of zal moeten toegeven dat het natuurlijk een popke is waar hij op doelt. Ik haat de onzekerheid maar nog meer de gedachte dat hij nou echt wel op popkes valt en mij al jaren goed liggen gehad heeft met te beweren dat hij op mollige vrouwen valt. Maar hoe het ook zij, hij houdt van en vindt me wel mooi. Hij helpt me aan de ene kant met zelfvertrouwen opbouwen met complimentjes maar breekt dat dan weer af met over andere vrouwen te praten en mij te verwijten dat ik om complimentjes vis. Ik weet dat ik een probleem heb en ga daar binnenkort voor in therapie want zoals bij velen ligt hier ook een diepgeworteld gebrek aan zelfvertrouwen die je niet eventjes wegblaast met een mooi kleedje te kopen. Ik weet dat hij me mooi vindt maar ook anderen mooi vindt, nu moet het nog in mijn hoofd geraken dat hij ook nog eens mijn karakter mooi vindt en dat is anders bij die andere vrouwen en zelfs al is het toch zo, ik ben zijn maatje. Maar het allemaal zo gemakkelijk gezegd maar als daar dan weer wat voorbij loopt ben ik dit al weer vergeten en dan wordt ik ook nog eens zo ongezellig. Dus als ik hier niets aan doe, zal hij mij toch wel beu geraken en mij niet dumpen voor mijn minder mooie lichaam maar daarvoor. Vind het alleen jammer dat hij de oorzaak van mijn jaloezie enkel bij mij legt terwijl hij best eens gewoon zijn mond kan houden of toch minder opvallend kan staren naar anderen, wat mij dan doet afvragen of hij expres een reactie probeert uit te lokken of wat. En hij noemt me dan kinderachtig wat het ook is, maar een 33-jarige man die zeurt over mooie meiden vindt ik ook kinderachtig, tenzij bij andere mannen waarbij ik tracht niet aanwezig te zijn. ;) Nu ja, ik mag al blij zijn dat hij naar heel normale vrouwen kijkt en het niet eens is met het schoonheidsideaal en toch liever vrouwen zoals ik ziet. It’s complicated! Hehehe, dat lucht wel eens op.
Ik ben bang dat mijn vriend meer van iemand houd dan van mij. Ik wil het perfecte meisje voor hem zijn, en doe erg me best maar soms zoekt hij gewoon aandacht bij andere meisjes en heb ik het gevoel dat ik niet goed genoeg voor hem ben terwijl ik wel me best doe. Ik haat het als ik niet goed genoeg voor iets ben. Ik haat het ook als hij met andere meisjes praat, omdat hij dan plezier heeft met andere meisjes, terwijl ik hem alles kan geven wat ie wil praat hij toch ook met andere meisjes. Ik word zelfs jaloers als hij veel met zijn zus doorbrengt, omdat ik dan blijkbaar niet leuk genoeg ben, en hij dan maar naar zijn zus gaat. Ik wil hem voor mezelf en niet voor iemand anders. Ik heb al een slechte relatie hiervoor gehad en ik ben bang dat ik deze ook verpest. Wel weet ik dat mijn vorige vriend totaal anders is dan mijn huidige vriend. Wat moet ik in hemelsnaam doen? Ik word gek. X
Ik voel me ook onzeker en dat omdat hij nog wel op. we zouden ons beide daar verwijderen en ik heb dat gedaan en hij niet. Hij is 13 Jaar ouder dan mij. ik ben 41 jaar en voel me nu zo klein worden iedere keer. Als hij een avondje is langs geweest dan hebben we de meeste lol maar na die avond hoor ik hem dagen niet. Ik moet hem altijd berichten en dat zal hij nooit uit zich zelf bij mij doen. Ik heb besloten om mijn oude hobby weer op te pakken eens kijken of dat een effect heeft op mijn gemis en mijn onzekerheid.
je voelt je als oudere vrouw altijd onzeker
Hee ik zit in een relatie waarin we beide erg onzeker zijn. Dit was nooit zo, hij was altijd onzeker en ik niet. Na 2 jaar relatie komen er dingen bovendrijven over zijn verleden zoals zijn exen. Stuk voor stuk vind ik hen mooier dan mijzelf, ook heeft 1 zoveel voor hem betekend dat hij er alle dagen last van heeft. Ik wil zo graag begrip tonen en dat doe ik ook wel maar dat ik allemaal schijn. In mijn hoofd en hart is het een raas van paniek geworden. hoe we hiermee omgaan is voor ons beide verschillend, ik mag niets meer en hij verstikt me bijna met zijn aandacht (erg vaak ruzie over) anderzijds probeer ik hem zoveel mogelijk op afstand te houden in de hoop dat wanneer hij me echt verlaat de pijn minder groot is. Ook schaam ik me erg voor mijn lichaam, ik ben erg mager (waar ik niets aan kan doen ik eet goed) en moeder natuur heeft me niet de vrouwelijke vormen gegeven waar elke jonge meid op hoopt.. ze is me eerder vergeten. De seks is prima en we houden heel ve!
van elkaar. Alleen die onzekerheid maakt voor beide kanten dat we er soms een punt achter willen zetten.
Hallo, ik heb een vriend die erg onzeker is en niet weet wat ie nu moet doen. ik ben zelf ook onzeker en word het hierdoor alleen maar nog meer! Ik hou heel veel van hem, en wil hem de rust geven die hij nodig heeft. Hij denkt dat hij te veel liever alleen wil zijn. hij vind t allemaal te veel en te vaak. wat moet ik hier nu aan doen? hem met rust laten is moeilijk omdat ik graag bij hem ben. iemand tips??
Ik ben ook heel bang om mijn vriend te verliezen. Dit allemaal door mijn vorige relatie.
Ook merk ik dat mijn vriend totaal anders is als mij, en ik ben zo bang dat dat ooit tussen ons zal komen te staan. Maar ik wil hem niet kwijt. Ik wil dat dit keer de relatie wel slaagt. Ik ben nog maar net thuis, en ik mis hem nu al. Hij wil meer vrijheid, ik wil hem die ook geven, maar het lukt me niet om ook maar 5 minuten alleen te zijn. Nu begin ik als ik bij hem ben ook al te blijten, maar dan ook vooral omdat ik bang ben dat het misschien niet gaat lukken tussen ons. Maar toch zie ik hem graag.
Ik ben iemand dat een relatie voor het leven wil, maar ik ben bang dat hij daar anders over denkt.
ik heb zelf mijn relatie in de gevaren zone gebracht door mijn gezeur ikdenk dat,dat komt doordat ik meer verliefd ben op hem dan hij op mij dan ga je automatisch meer doen voor hem(soms teveel) maar ik verwacht evenveel terug en dan begint de onzekerheid als ik met hem ben hebben we nooit eens een leuke dag samen omdat ik altijd moet vragen waarom hij niet meer van me houd en dat is gaat vanzelf ik kan er niet echt veel aandoen
ik zie dat hij er gek van word
soms wil ik het zelf uitmaken omdat ik zie dat ionzeker word en jaloers maar ik ben super verliefd en hij is zo lief hij doet nooit iets verkeerd maar hij is gwn minder verliefd ik denk dat dat mij onzeker maakt dus vanaf vandaag geef ik hem meer ruimte en voordat ik hem bel vertel mezelf dat ik niet moet zeuren ik hou telefoon gesprekken kort ik praat over dingen zoals werk en hobbys alles zo positief mogelijk en vooral meer afstand bodemline ik ga me meer gedragen zoals hij
hallo
ik ben 20 jaar en heb met een super lieve en zorgzame jongen van 22 jaar, we hebben sinds april met elkaar en hebben het altijd heel erg leuk en gezellig, alleen ik ben bang, ik ben bang hem kwijt te raken door mijn gedrag. ik ben zelf erg onzeker en weet niet meer wat ik moet doen, en waar het aan ligt. ligt het nou aan hem? of aan mij? ik weet het niet, ik wil hem apsoluut niet kwijt we hebben al veel gepraat en hij is er altijd voor me. we wonen allebij appart hij woont bij zn vader thuis ( zijn vader is alleen in het weekend thuis en ik woon nog bij mnouders. ik ben heel anders opgevoed dan hij en hij is veel vrijer gelaten en wij hebben thusi meer regels.
ik wil mijn mannetje niet kwijt en ik wil zo graag dat ik niet meer bang ben en dat ik weer kan genieten van hem ik ben heel wijs met hem en als ik bij hem ben is er ook niet veel aan de hand. ik durf niet meer alleen te zijn het doet me heel erg pijn.
denk soms dat we mekaar te veel op de lip zitten, maar goed ik moet niet te veel van zulke dingen meer lezen want het maakt me allemaal angstig, herkend iemand mijn verhaal?
liefs
Ook ik ben altijd onzeker geweest en nu nog steeds… Niet in mijn werk, sport en andere hobby’s, maar enkel en alleen in relaties. Dit kan een relatie met een man zijn of een goede vriendschap. Vroeger uitte zich dat voornamelijk in jaloezie en verlatingsangst.
Mijn vorige relatie is hierdoor al in een vroeg stadium kapot gegaan (maar heeft nog jaren aangehouden, met veel onoplosbare problemen). Ik (en mijn toenmalige partner ook) werd extreem ongelukkig en ging er aan onder door. Ik heb tijdens die relatie ook therapie gevolgd, specifiek in de relatie-therapie. Ik en mijn therapeute zijn er eigenlijk nooit achter gekomen waardoor ik zo ontzettend onzeker word in een relatie, ik ben nooit gepest, bedrogen (zover ik weet), mijn ouders zijn gelukkig getrouwd, etc,etc. Door de therapie heb ik de jaloezie tegenwoordig ontzettend goed onder controle. Na de therapie voelde ik mij sterk en gelukkig genoeg om een einde te maken aan mijn relatie. Dit was al langere tijd nadat ik klaar was met meer dan een jaar lang therapie.
Alleen op mij zelf was ik erg gelukkig, zelfverzekerd en zat ik goed in mijn vel. Nu heb ik weer een relatie, met een geweldige man! Van jaloezie heb ik geen last, maar langzaam komt de onzekerheid (verlatingsangst) weer binnen sluipen.
Ik voel mezelf vaak rot en wil ditmaal dat mijn relatie slaagt, ik heb dan ook besloten weer terug te gaan naar mijn therapeute….
Ik ben eigenlijk altijd al onzeker geweest. Ik weet niet wat de directe oorzaak is van mijn onzekerheid is, ik ben vroeger vaak gepest maar ik weet niet of dat er iets mee te maken heeft. Ik heb al eerdere relaties gehad, maar daar ben ik nog nooit zo onzeker in geweest.
Ik heb nu met een super geweldige jongen, hij is wel wat ouder als ik. Ik ben echt super onzeker en ik toon dat ook naar mijn idee. Ik praat er regelmatig over met hem, maar hij zegt dat ik niks heb om onzeker te zijn, maar toch zoek ik steeds de bevestiging dat hij nog van me houdt en dat hij me nog steeds leuk vind.
Hij gaat met veel meisjes om, hij zit op rolschaatsen, verder geen mannelijke vrienden.
Hij heeft al meerdere langere relaties gehad die uiteindelijk zijn stuk gelopen door onzekerheid van de partner en nu ben ik dus bang dat dit ook bij mij gebeurd. Mijn vriend zegt dat als ik daar bang voor ben dat dan de relatie ook inderdaad stuk gaat. Ik kan het niet helpen ik ben er zo bang voor. Ik kom er niet vanaf.
Ik probeer ook alles zo goed mogelijk te doen, waardoor juist alles fout gaat.
In het dagelijks leven valt mijn onzekerheid niet op, als ik met vriendinnen ben heb ik nergens last van. Als ik bij hem ben wel.
Wat kan ik hieraan doen?
ik heb voor deze relatie een soort van relatie gehad met een jongen die het met meerdere meisjes deed. hij draaide om het woord relatie heen, en noemde het altijd: “wij hebben iets” zodat het dan net geen vreemdgaan meer was. elke keer kregen we weer ruzie, en elke keer kwam ik weer bij hem terug. op een gegeven moment heeft hij het “uitgemaakt”en kwam hij ook niet meer terug. dat was wel beter, want de het was gwoon geen relatie, en hij hield niet van me. maar door deze periode ben ik heel onzeker geworden.
dat gaf problemen bij mijn huidige vriend. waar sommige mensen zich juist helemaal op iemand storten, deed ik het tegenovergestelde. ik durfde niet meer zo goed. daarbij ben ik altijd al een onzeker persoon geworden. ik kon mijn vriend niet eens meer recht in zijn ogen kijken, omdat ik daarin zag dat hij van me hield, en ik kon dit niet geloven. gelukkig was hij heel lief voor mij. hij pakte me beet, en zorgde dat ik ‘m recht in zijn ogen keek, en zei dat hij van me hield. nu geloof ik dat gelukkig
Ik herken het gevoel heel erg. Ik zit voor een jaar in Brazilie en ben hier nu 5 maanden. Sinds 1 maand heb ik hier een vriend, maar hij heeft in tegenstelling tot ik een grote vriendenkring en kent veel mensen. Omdat mijn portugees nog niet zo goed is en als hij bij mij thuis (ik verblijf in een gastgezin) komt durf ik bijna niets te zeggen omdat ik gewoon superverlegen ben!! Ik heb het er al met hem over gehad en hij heeft al gezegd dat als ik het wil dat hij dan alle dagen bij me zal zijn, maar ik word gek van het idee dat hij me op een dag zat raakt of dat het op een dag uit zal gaan!! Zelf heb ik hier niet echt vrienden, eigenlijk alleen hem dus op het moment dat we samen zijn is de tijd altijd tekort en kan ik niet wachten tot we weer samen zijn en hij zegt hetzelfde te voelen, maar ik snap gwoon niet hoe iemand mij verkiest boven alle andere leuke meisjes die wel in ene keer snappen waar hij het ovr heeft en die scherpe antwoorden kunnen geven!!!dan denk ik !
dat hij me saai vind en dat soort dingen. Alleen als ik met hem alleen samen ben voel ik me fijn, maar zodra er anderen bij zijn voel ik me onzeker en zeg ik bijna niets meer en hoewel hij me heeft geholpen het veel te verbeteren is het nog steeds heel erg!!!
ik ben onzeker ,omdat me vriend gaat elke jaar naar buitenland . En nu is hij terug ,
Zo te zien hij met afstandelijk ,ben ik bang dat hij niet meer van mjij hou .
Ik kan mij heel erg in het verhaal van M vinden. Ook mijn vriendin heefd het al wel 10x uitgemaakt als ze boos is en later weer goed gemaakt. De eerste keren sta je te bibberen en stort je wereld in elkaar maar nu doet het mij niks meer ik weet dat ze toch wel weer van gedachten veranderd. Echter hebben we nu een adempauze zoals ze het zelf noemt. Maar ik vrees dat ik niet meer kan na al die keren dat ze het uitmaakte. Als er 2 ruzie hebben zijn er 2 schuldig gaat zeker op en is gewoon de waarheid. Maar volgens mij kan ze voor zichzelf niet erkennen dat ze niet meer van mij houd en mij eigenlijk spug zat is!
Wat moet je hier nu mee? Moet ik weer met raad en daad (zoals zoveel dingen waar ze onzeker in is) helpen? Tot ze bij conclusie te komen? Of domweg uitmaken? Als ik dat doe dan heeft ze helemaal alle wegen open liggen om mij de schuld te geven. En boos te zijn op mij terwijl zij eigenlijk diegene is die onze relatie naar de klote heeft geholpen.
ik ben heel onzeker over mijn huidige relatie. Dit komt door mijn ex. Hij was een hele goede vriend van mij, wat uiteindelijk meer werd. Tot dat ik er op een dag achter kwam dat hij vreemd ging, en vaak ook. Dit kwam als zo’n schok voor mij, aangezien hij de laatste persoon was op aarde van wie ik dacht dat hij vreemd kon gaan. Het duurde dus ook heel lang voordat ik mijn vriendje van nu vertrouwde. Ik heb het tegen hem gezegd dat ik er moeite mee had. Dit snapte hij wel, maar nu heb ik altijd een soort drang dat ik bevestiging nodig heb of hij wel van me houdt. Op dit moment is hij op vakantie en heeft nog geen contact gezocht, omdat hij geen telefoon heeft, na inmiddels anderhalve week gaan alle rare gedachten weer op volle toeren draaien. Wat spookt hij daar uit? Houdt hij nog van me! Ik wordt gek van die onzekerheid!
Momenteel zit ik in een periode waar ik door mijn onzekerheid en twijfels mij heb laten beinvloeden door mijn ex die er alles ana zou doen om mij terug te krijgen) hij zij me dat als ik twijfelde dan moets praten eengeven dat als zijn gevoelens niet oprecht zijn dat ik dan wilde stoppen. Ik heb dit letterlijk zo overgenomen en heb mijn vriend er zo erg mee gekwetst dat hij nu niet meer weet of hij verder wil. Door mijn onzekerhied ben ik hem dus waarschijnlijk echt kwijt. Onze liefde was nog pril maar wel voor het eerst met heel mijn hart en dat is eng als je dat nog niet kent vooral niet als je de 30 al ben gepasseerd. Mijn ex is meerdere keren vreemd gegaan, ik ben er zo onzeker van geworden maar ik bleef wel steeds bij hem tot hij het besluit nam te stoppen en ik moet zeggen daar ben ik hem dan wel dankbaar voor anders had ik dit nooit mogen ervaren.
Ik had een vriend, hij heeft het voor de zoveelste keer uitgemaakt. Als hij boos is dan kiest hij steeds weer voor de makkelijkste weg en dat is het uitmaken. Een paar dagen daarna is hij niet meer boos en heeft hij spijt. Hij vind het moeilijk om iemand toe te laten waarvan hij houd. En hij ziet niet goed in dat ik super veel van hem hou. Nu is het gisteren weer zover geweest. Hij was boos, we hadden ruzie. En ja weer heeft hij er een punt achter gezet. Hij zei dat dit definitief is. Nu ben ik zo onzeker, vooral om dit al de 4e keer is. Ik weet niet wat ik moet doen, want ik wil hem voor geen goud kwijt en ik wil hem helpen met zijn problemen. Ik ben zo bang dat het nu wel echt definitief is en ik wil er alles aan doen om wel tot hem door te dringen en dat hij mij wel toelaat. Ik weet dat hij veel van mij houd, want dat heeft hij vaak gezegd. Ook steed na een ruzie wat eindigde in het uitmaken. Hij vertelde de vorige keer nog dat ik hem niet moest geloven als hij boos was. Hier heb ik hem gisteren ook op gewezen en toen zei hij dat dit nu echt is, dat het echt over is. Toch geloof ik het niet. Heeft iemand tips voor mij? Wat moet ik doen?? Groetjes M.
ik ben ook onzeker.zo als vele vrouwen als ze ouder worden,ook al zie je der goed uit.maar vooral als je parner vreemd gaat,en eenvriendin er bij heb,als sex toy,dan ga je je helemaal af vragen!!! Houdt hij nog wel van mijnen ?wandt als je een ander er bij heb alleen voor de luste,ben je wel erg min en niet meer tevreden in je huidige relatie anders laat je het toch niet zo ver komen ,dan doe je de persoon waar van je houdt geen pijn ,je wildt ze juist verwenen en beschermen. Het is een vernedering .en je weereld stort in en de vertrauwen is voledige weg van daar vraag je je partner het zo nu en dan groetjes aan allen lost
mijn onzekerheid gaat ver….. Ben eigenlijk altijd bang dat hij zijn ex-en mooier vind dan mij. Terwijl hij vaak tegen me zegt dat hij mij de mooiste vindt geloof ik hem niet. Ik heb vorige week mijn borsten laten vergroten omdat mijn onzekerheid over de groote van mijn borsten door hem versterkt wordt. Ik heb dit nog nooit eerder gehad bij iemand, dat ik er zo perfect uit wil zien. Bij mijn ex had ik zelfs overgewicht en vond het niet erg. Mij bij mijn nieuwe vriend (al 2 jaar hoor) heb ik gewoon heel sterk het gevoel alsof ik constant een wedstrijd hou. Ik wil meer afvallen, meer sporten, grotere borsten etc etc. Hij zegt dat ik geobserveert raakt terwijl die me wel complimenteerd dat ik goed aan het afvallen ben. Iedereen om me heen zegt dat ik er goed uitzie, maar ik voel me altijd het lelijke eendje… Ergens komt me verleden weer terug toen ik gepest werd op de basisschool. Ik voel me machteloos en de enige manier om me beter te voelen is om af te vallen, te sporten en nu dan me boobjob. Ik hoop dat dit het laatste is en dat ik niet door ga in mijn onzekerheid.
Zit nog steeds in een nare situatie. Na het overlijden van mijn man ben ik weer door een neerwaartse spiraal gegaan. Nu weer een nieuwe vriend waarin verre van alles vanzelfsprekend gaat. Veel onzekerheden weer. Ben helemaal van slag als hij eens niet lekker in zijn vel zit. Trek me alles meestal persoonlijk aan omdat ik niet beter weet. Vragen helpt niet, werkt juist in mijn nadeel. Praten uit zich meestal in een heftige discussie. Waar ben ik bang voor, bang voor weer verlies of afwijzing.Probeer steeds alles te doen waarvan ik denk dat hij dit waardeert. Hij wou graag contact houden met, meerdere ex-vriendinnen, relatie of net. Zelf; f heb ik hier nogal moeite mee. Heb ook na zijn aandringen mijn enige toenmalige vriend laten vallen. Moet erbij zeggen dit me weinig moeite heeft gekost omdat ik voor mijn huidige vriend koos. Hem kostte deze meer moeite en hij heeft dan ook het idee dat hij dit alleen voor mij moest doen/
Wel heb ik een goed contact, (voor hem TE goed) met zijn ex-vrouw en een ex-vriendin waar hij vlak voor mij een sexuele relatie mee had. Vaak hoor ik dan ook als commentaar: Jammer dat je op sexueel gebied zo krampachtig bent. Als we het eens hebben over exen, omdat ik nu eenmaal met hen omga (na zijn aandringen) dan praat hij wat ik ook zeg zijn exen altijd goed en ben ik de gebeten hond. IK ben niet de foute en ZIJ moeten zelf weten wat ze doen
Dit maakt me allemaal erg onzeker en dat maakt volgens mij tegenwoordig dat ik wankel in mijn vel zit/
Als hij sit is en ik merk dat er wat los is, vraag ik hem een paart keer maar komt het er niet uit. Juist dan ben ik zwak en ga zoeken bij mezelf terwijl ik weet dat ik niets echt fout heb gedaan. Zou graag willen dat daar naar gekeken wordt. Naar mijn verleden, mijn heden en mijn toekomst. En dat dit me zekerder kan maken en ik het er mee kan doen zonder lichamelijk nare bijverschijnselen.
Ik ben ook enorm onzeker
Ik hield namenlijk zo veel van mijn ex
Maar die had mij bedrogen. Was vreemd gegaan
Seks gehad met een ander,
Dat deed natuurlijk heel erg pijn,
Toen ik het nog niet wist had ik wel eens het vermoeden dat er iets was. Toen had iemand hem betrapt met een meisje dat hij heel close deed. Hij zei dat het gewoon een vriendin was
En dat hij heel veel van mij hield en dat ik hem moest vertrouwen, mij dus een schuldgevoel aanpraten. Daarna had hij het uitgemaakt
Waarschijnlijk door dat ik het wel wist en alles,
Afgrijselijke gozer was dat ook
Er is nog vanalles gebeurt,
Gedwongen handeling,
Enorm veel leugens
Bleek iemand verkracht te hebben etc. En nu ben ik dus enorm onzeker en angst dat mijn volgende partner ook zo is
Hopenlijk niet, en ik zal hem natuurlijk inlichten over mijn vorige relatie
Zodat hij rekening kan houden.
Ik ben zelf ook echt enorm onzeker. In dit artikel kan ik me zelf ontdekken. Thuis heb ik veel problemen en vaak ruzie, als ik dan bij me vriend ben ben ik van al die ellende af het lijkt een soort weglopen voor wat ik thuis meemaak. Ik zit er erg mee maar ik lach altijd. Ik heb toen met zijn moeder gepraat en mijn vriend weet ook hoe het thuis zit. Maar omdat ik zo aan me vriend vast hou, ben ik bang dat het op een gegeven moment voor hem teveel word
ik ben ook erg onzeker in de relatie, we hebben nu 4 jaar een relatie en zolang ken ik hem ook, het was liefde op het eerste gezich. Wat mij onzeker maakt heb ik eindelijk ondekt en onder ogen gzien, ik denk te min over mezelf en ben bang dat hij andere meisjes leuker vind dan ik omdat ik ze knappe rvind of net iets mooier haar hebben of cooler zijn dan ik ben, als ik nm naar zijn ex kijk ddat is gewoon een knap en spontaan meisje maar ging wel altijd bij hem vreemd. En nu denk ik joh, hij zit al vier jaar bij me en doet alles voor me en is echt heel lief, ik maak problemen die er niet zijn, met uitgaan ziet hij altijd dat er veel jongen naar me kijken en contact zoeken, wat ik gewoon niet door heb, ik ben daar niet mee bezig, ik ben er achter gekomen dart hij e juist heel trots op is dat ik aan zijn zijde verschijn en met hem weer lekker naar huis ga,dat doet me goed het gaat nu veel beter en er een stuk vuriger aan toe ;)
Ik heb zelf net een relatie achter de rug met iemand die erg onzeker was. Hij was 6 jaar ouder dan ik, maar alsnog voelde ik me net zijn moeder. Hij liep alsmaar achter mijn kont aan en schoof zijn eigen leven opzij. Ik werd er helemaal gek van. We hebben er wel veel over gepraat, maar dat hielp eigenlijk niets. Na een jaar heb ik er uiteindelijk toch maar een punt achter gezet. Ik hield wel heel veel van hem, maar die onzekerheid, daar kon ik uiteindelijk toch niet tegen. Nu ben ik achteraf ( na 2 maanden ) toch blij mee dat ik het heb gedaan, ook al is hij erg gekwetst. Ik heb nu eindelijk weer mijn eigen leven.
Ik ben erg onzeker in mijn relatie… Wij zijn bijna drie jaar samen nu, mijn vriend heeft veel relaties gehad,houd van vrouwen en porno. Dat wist ik en ach ja, dat moest kunnen vond ik. Vond “t wel spannend eerst! Een beetje mede door wat hij ziet op internet wil hij steeds meer; als sex met anderen, buitensex, parenclubs etc. En dat wil ik niet. Zijn vorige relaties waren, blijkt nu, heel makkelijk (in zijn ogen: modern en niet zo bang)
Wij kunnen nog steeds lachen samen en wonen samen. Maar die drang naar seksuele vrijheid en/of extremere sex en alleen op pad en vakantie gaan vind ik persoonlijk bij het leven van een vrijgezel passen. Tenzij beide partners dat samen willen! Hij vind dat ik niets durf en het niet begrijp. Ik vind dat hij begrip voor mij moet hebben… Hij kan wel sommige dingen laten voor mij, ik kan mijzelf niet dwingen dingen leuk te vinden. En nu wil hij alleen op vakantie. En alleen vaker weg.Mensen ontmoeten. Ik jank er wat af nu…..
Ik ben ook erg onzeker wat mijn vriend betreft.. Hij heeft in onze prille tijd en nalatende relatie gehad met zijn ex, smsen, bellen, mailen tot gedichten toe dat ze bij elkaar horen. Hier kwam ik maanden na onze eerste zoen achter. Terwijl ik in zijn bed lag had hij vreemd contact met haar (en wie weet wat nog meer). Het vertrouwen is niet meer wat het voor mijn ontdekking geweest was. Tot op de dag van vandaag denk ik bij alles na en hij wil verder. Mannenavondjes alles moet kunnen, maar ik weet niet wat ik moet doen op deze avondjes, ik voel me niet op mijn gemak.. Lastige situatie!
Ik verkeer 2jaar, en sinds enkele maanden ben ik zeer onzeker. Ik heb constant bevestiging nodig en als ik niet bij hem ben bel ik hem constant. Het minste dat hij anders zegt of ik raar opneem begin ik na te denken en steekt de onzekerheid op. Mijn vriend haat dit echt aan mij, hij zegt dat hij geen zwakke vriendin wilt, maar iemand die sterk in zijn schoenen staat! Mijn vriend heeft een druk werkleven. Veel tijd spendeerde we niet samen, maar als we dan samen zijn dan gaf hij mij wel de volle aandacht. Maar nu is dit ook weg. Ik heb het gevoel hoe onzekerder ik word hoe meer ik hem wegduw. Ik wil hem echt niet kwijt en ik wil van die onzekerheid af!
Ik heb een relatie van 3 jaar achter de rug. Ik voelde me gelukkig als ik bij hem was, ik voelde me rot als hij niet bij me was en keek voortdurend uit naar het moment dat ik hem weer kon zien. De relatie is (omwille van andere redenen) stukgelopen. Nu een half jaar later, ben ik beginnen daten met een man van mijn dromen. Echt de perfectie. Maar verliefd zijn is voor mij een hel. Ik zit voortdurend te wachten tot ik iets van hem hoor. Hij heeft een druk leven en laat pas van hem horen als het hem uitkomt. Dat maakt me onzeker.
Mijn partner & ik zijn eigenlijk geen van beiden onzeker. In het begin van onze relatie wel, maar nu zo’n 5 jaar verder hebben we een hoop lol en maken we ons niet meer zo druk. Buitenshuis zijn we allebei wel onzeker en we moeten elkaar echt oppeppen voor een feestje ofzo. (waar we wel naartoe gaan anders zien we nooit iemand, haha)
Op ons werk zijn we allebei zakelijk en da’s wel zo makkelijk.
Ik heb een relatie van twee jaar en ik heb nog steeds moeite met vertrouwen. Hij heeft heel vaak gelogen en ik heb hem vaak vergeven! Fouten kan je maken, maar je moet ze niet herhalen! En dat was bij hem niet het geval, telkens herhaalde hij zijn fouten opnieuw. Uiteindelijk ben ik met strenge regels gekomen zoals, afspraken goed maken en ook nakomen. Ik ben direct met alles en het gaat nu een stuk beter..
Eigenlijk best raar, dat je juist doordat je zoveel om iemand geeft, je diegene kwijt kan raken. Bij mij is het allemaal een beetje raar gegaan, hij moest in het begin niet echt iets van mij hebben, terwijl ik helemaal verliefd was. Nou aantal dingen gebeurd, en hopaaaaaa hij was verliefd. Haha. Nu hebben we bijna 2 jaar een relatie. In het begin ( toen het eenmaal echt iets was) liep alles lekker. We waren elke dag samen, lekker gezellig met allerlei vrienden en ook vaak samen, alles liep goed. Hij was wel heel jaloers ( terwijl hij juist 1x vreemd is gegaan heel vroeger ) en wou mij daarom elke dag bij me hebben. Ik vond het geen probleem , ik vond het heerlijk dat ik hem eindelijk zo verliefd had.. We hadden de grootste lol en we waren beste vrienden. Maarja, zoals ze zeggen, liefde gaat niet altijd over rozen.. Nou dat ken ik nu dus wel. Hij wou mij dus altijd bij zich hebben, en ik vond het wel goed zo. Maarja na een half jaar lang elke dag samen krijg je ook de nodige ruzie’s, en de irritaties. Ik voelde me opgesloten. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik zelf ook op dat moment al best jaloers was. Maar ik had gewoon wel mijn vrijheid nodig.. Wij daar eenmaal over gepraat, nou oke, maar nu heb ik een probleem.. Ik wou vrijheid, dus dat gaf hij mij. We waren nog wel bijna elke dag samen maar niet 24 uur. Maar de laatste tijd lijkt het wel alsof hij het helemaal niet meer zo belangrijk vind om met mij te zijn. Nu ik eenmaal die vrijheid had, wou ik het niet meer zo graag. Ik miste het zo erg om lekker met hem te zijn heel de dag door, waar we ook waren ( behalve als ik die paar uurtjes even op school was )
We deden letterlijk alles samen! Maar eerst wou hij mij altijd bij zich hebben, en nu ben ik dus zo geworden! Hij heeft gedaan waar ik naar vroeg, terwijl ik dat nu helemaal niet meer wil. Ik wil gewoon weer altijd met hem zijn, maar hij heeft een groot sociaal leven, dus hij is altijd druk bezig, en lijkt mij zo onderhand wel te vergeten. In de ochtend; schat ik ga eventjes dit doen, maar maakt toch niet uit je kan toch ook gewoon naar je vriendinnen gaan, maar het probleem is dat meneertje gauw aangebrand is, en ik daar allemaal geen zin in heb, dus maar doet wat hij wilt. Als hij wilt dat ik die dag met hem ben, ben ik met hem. Maar als meneertje het te druk heeft ben ik met mijn vriendinnen. Belachelijk eigelijk nu ik dit typ denk ik bij mezelf ook, wat dom! Maarja ik probeer hem heel erg naar me toe te trekken, we zijn ook nooit meer echt samen, naja.. Als we samen zijn, zit die achter de computer spelletjes te spelen. Dus ik trek hem erg naar me toe, waardoor hij juist meer afstand neemt ,het lijkt wel alsof hij er even helemaal geen zin meer in heeft. Waardoor ik me nog onzekerder ga voelen en denk dat er wat aan de hand is, een cirkel dus. Ja het is best moeilijk, denk dat ik er maar over ga praten met hem, en maar hopen dat het dan maar beter gaat.
Herkenbaar.. Moe wordt je van de onzekerheid van de ander.. Je laat je eigen dingen achterwege om hem goed te laten voelen.. Hoe dom kan IK zijn.. Terwijl ik de onzekere partij moet zijn gezien dat hij buiten de pot heeft gepiest en veel van hem heb geslikt.. Hou van hem.. Maar ben moe.
Ik ben zo onzeker dat ik er na een paar dagen al een punt achter zet, ik raak dan in paniek en dump ze op zo een manier dat ik zeker weet dat ik niks meer hoor en dan voel ik me pas weer veilig..ben al 46 dus ik denk niet dat het ooit nog wat wordt met mij hhhaha pfff
Ik heb nu bijna anderhalf jaar met mijn vriend. Daarin zijn we geen van beide ook maar ooit vreemdgegaan. Toch ben ík onzeker, hij totaal niet. We bellen dagelijks en zien elkaar ook vaak. Nu is het alleen zo dat we al 2 dagen niet gebeld hebben en ik gewoon niet meer slaap. Laatst zag ik een foto van zijn ex-vriendin en het is zeker geen lelijk meisje, dat maakte me nog onzekerder dan dat ik al was. Ik weet niet zo goed hoe ik er mee overweg moet, ben gewoon zo bang dat hij bij me weg gaat, al hebben we het zovaak over samenwonen en kinderen.
Ach.. Ik blijf altijd onzeker in de liefde denk ik. Ik heb een man aan de haak geslagen die niet echt super sociaal is, hij praat bijna niet en kijkt graag tv. Wanneer ik eens een keer ergens mee zit snapt hij dat niet en zit ik me aan te stellen. Uitleggen heeft ook geen zin. Ik weet dat zijn hele karakter door zijn ouders komt, zij zijn ook allemaal zo vervelend in zichzelf gekeerd en koel. Hij weet niet hoe je complimentjes moet maken, in plaats daarvan zegt hij alleen iets wat hij niet leuk/mooi/grappig vind. Ik denk dat veel vrouwen dit soort karaktereigenschappen wel kunnen herkennen. Dit neemt niet weg dat ik niet van hem hou, juist wel.. Hij is anders dan ik ben. Ik vind het moeilijk te peilen of hij alles nog wel leuk vind in onze relatie, als ik hem dat vraag zegt hij altijd ja hoor op een afwezige manier. (alsof hij standaard ja hoor moet zeggen)
Hij kijkt me daar dan ook niet bij aan. Mijn angst in deze relatie is of ik nog wel genoeg van hem hou. Ik ben namelijk pas geleden een man tegen gekomen die zo lief, teder en charmant is. Dat ik helemaal de weg kwijt ben. Dat is natuurlijk heel anders voor mijn doen. Mijn onzekerheid blijft hierdoor ontstaan, geen idee wat ik er aan kan doen.
Ik ben over 4 dagen 6 maanden met me vriendje. Hij is 16 jaar en ik ben 15. Op deze leeftijd is dat natuurlijk al best wel lang een half jaar. Daarom ben ik er ook altijd heel onzeker in op een of andere manier. Telkens in je hoofd halen als je hem met andere meisjes ziet staan, misschien is zij wel veel knapper dan mij of vind hij haar wel leuker. Maar dat hoef ik niet te denken. Ik krijg echt alle aandacht van hem die ik wil. Hij zegt elke dag wel hoe blij hij met me is en dat hij heel veel van me houd. En dat maakt mij minder onzeker..
Mijn relatie heb ik nu bijna 8 maanden maar toch ben ik altijd zeer onzeker, wat hem af en toe behoorlijk irriteerd. Hij is ook altijd druk en heeft een groot sociaal leven met meisjes die ik niet ken. En hij is al 1 keer vreemd gegaan en ik vertrouw hem gewoon niet 100% meer zoals ik het begin van onze relatie deed.
Ik denk dat ik juist een beetje het tegenovergestelde heb. In onze relatie (ik:v21, hij:m23) ben ik degene die zeker is, die hem vaak gerust moet stellen. Ik ben absoluut niet bang dat hij vreemdgaat of andere vrouwen leuk vind, ik weet gewoon dat hij van mij is. Ik vertrouw hem. En mocht hij dat nou ooit niet waard blijken te zijn (wat ik me niet kan voorstellen, maargoed) dan is het gewoon klaar tussen ons. Dat weet hij maar al te goed. Hij vraagt juist vaak of ik van hem hou, of ik hem nog mooi vind ect. En dat is soms best wel vermoeiend, na 2 jaar. Toch houd ik ontzettend veel van hem, en ik zou hem nooit kwijt willen, dus blijf ik bevestigen. Ik heb zo weer mijn eigen ,minpunten :P
heey , ik heb het paar dagen geleden nog gehad
Gisteren had ik besloten om het uit te maken.Maar ik kan niet zonder hem alles werd goed uitgepraat en het was nog beter dan daarvoor
mijn relatie heb ik nog niet zo lang. Ik vind heb super leuk hij mij ook maar hij heeft het meestal erg druk en dat vind ik erg jammer soms is hij dagen niet online en dan op eens wel. En als hij online is zegt hij soms zo weinig daar van word ik onzeker wat moet ik doen?
Mij Onzekerheid Is Eigenlijk Best Wel Raar maar toch zo gewoon omdat veel mensen het hebben het is ik hou zoveel van hem maar dan denk ik van stel dat ik hem kwijt raak of hij wordt verliefd op iemand anders dan wordt ik opeens zo onzeker , en ik weet van mezelf voordat ik hem leuk begon te vinden zei ik altijd tegen mijn vriendinnen als hij je verlaat of als hij je voor andere dingen niet meer ziet staan is hij niet de juiste voor je hoe moeilijk het ook is en hij moet je nemen zoals je bent en daar moet je je niet onzeker door voelen.. Maar makkelijker gezegd dan gedaan , ik ben bang dat ik gewoon weer een gebroken hart krijg maar meestal denk ik er niet aan maar als ik daar aan denk heb ik zo’n rottig gevoel , ik wou dat ik daar wat kon tegen doen
Ik ben al zeker meer dan een jaar met mijn huidige vriend aan het klooien, maar het is nu sinds een paar maanden echt actief aan. Dat klinkt nog niet zo veel, maar ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden. Ik ben super gelukkig en wil hem echt niet kwijt; soms maakt dat me zo gek dat ik niet meer weet of ik wel aleen verder kan. Elke dag ben ik nog bang dat hij bij me weg gaat, dat hij een leuker meisje tegenkomt ofzo. Ik ben er laatst over begonnen en hij reageerde eigenlijk best normaal; hij wist ook niet of hij nog wel zonder mij kon! Het gaat nu veel beter en ik merk ook dat ik hem nu wat meer vrijheid kan geven, eerst was ik namelijk heel jaloers. Ook ik kan nu mijn eigen vrijheid nemen en af en toe een beetje flirterig lachen naar een leuke jongen, ik weet toch wel dat ik bij mijn vriend blijf. Dus een tip voor al die onzekere vrouwen onder ons; wees eerlijk en open; dan heb je het minste ruzie, dus de minste problemen en zal je zeker nog een hele tijd gel! Ukkig zijn met je mannetje!
Ik ben bang dat hy me of niet meer aantrekkelijk genoeg vind , als er andere mooie vrouwen langs lopen hoop ik dat hij niet kykt. Ik ben onzeker. En bang dat ik te kort doe , niet mooi of lief of sexy genoeg ben. .. En nu?
Ik heb 14 maanden een relatie gehad met een heel erg onzekere dame. In het begin heb je dit niet zo door met je hoofd in de wolken, je bent blij dat diegene bij je wilt zijn. Na verloop van tijd begon ik mij te ergeren aan dit bezitterige gedrag wat zonder meer voortkwam uit onzekerheid. Dit had veel diepere wortels dan waar wij met z’n tweeen uit konden praten. Hier hadden we een therapeut/psycholoog voor nodig. Zij wilde hier niets van weten en zo bleef het aanmodderen. Ik heb er opgegeven moment een punt achter gezet. Dit heeft haar aan het denken gezet en is uit eigen beweging in therapie gegaan om alle dingen te verwerken wat haar aanzet tot zulk gedrag. Ik ben blij dat ze er nu wat aan doet en ik weet dat ze dit niet weer bij iemand anders zal doen. Nu ik single ben merk ik wat ik allemaal gemist heb, ik zal het nu nooit meer zo ver laten komen… Denk niet dit gaat wel over, vat de stier bij de horens en doe er wat aan! Voor je het weet raak je degene kwijt waarvan je houdt.
Eigenlijk ben ik niet onzeker in mijn huwelijk, maar meer onzeker in mijn relatie met mijn minnaar. Hij heeft een hele sterke persoonlijkheid en dat trekt veel aandacht bij de vrouwen. Vreemd eigenlijk, 1 van de eigenschappen waar ik op viel is nu de oorzaak van mijn onzekerheid. Is dit wel terecht? Ik ben getrouwd, hij ook, alleen niet met elkaar. Misschien maar loslaten en gewoon genieten van de 2 mannen waar ik van hou!
hoi hoi
Ik ben soms heel onzeker in relaties , dit mede doordat mijn ex partners ( 2) zijn vreemdgegaan hierdoor ben je achterdochtig en je wilt alles nazoeken of het wel klopt.je wordt er zelf doodmoe van en je wilt het eigenlijk niet je weet ook dat je eventueel je nieuwe partner ermee weg kunt jagen. Erover praten blijft het beste ,maar het vertrouwen opbouwen duurt veel en veel langer als je zoiets heb meegemaakt denk ik.je wilt niet onzeker zijn maar daarentegen wil je ook die pijn niet meer voelen als je partner zegt dat hij een ander heeft dus heel dubbel allemaal. Ik hoop dat ik in de toekomst een man leer kennen ( misschien heb ik die al gevonden haha) die mij het gevoel geeft dat ik hem blindelings kan vertrouwen en dat op verschillende manieren duidelijk maakt, die mij onzekerheid snapt uit mijn ervaring en hier dus begrip voor op kan brengen die samen met mij een manier vindt zodat ik niet meer onzeker hoef te zijn heerlijk lijk me dat
Ik heb sinds een half jaar een vriend waar ik super gelukkig mee ben. Maar ik ben zo bang dat hij vreemd zou gaan of bij me weg zou gaan…. Daardoor moet ik van mezelf weleens zijn mail checken etc. Om voor mezelf te zien dat hij niet met andere meiden iets stiekem achter mn rug doet… Ik weet, dat is heel fout… Maar op 1 of andere manier “moet” ik dat doen… En ik weet eigenlijk ook wel waar de oorzaak ligt, die ligt bij mn verleden… Ik heb nooit echt ouders gehad die van me hielden. Mn moeder was drugsverslaafd en haar kinderen boeide haar niks… We werden verwaarloosd, en daardoor zijn we ook uit huis geplaatst door de kinderbescherming toen ik 13 jaar oud was. Mn vader die wel om me gaf, overleed 3 jaar geleden (hij was niet verslaafd) En ik denk zelf, dat omdat de mensen waar IK van hield mij in de steek lieten, ik zo bang bent dat mijn vriend waar ik onwijs veel van hou mij ook in de steek laat… Dus ik weet de oorzaak… Maar ondanks dat weet ik niet wat ik er mee aan moet, de onzekerheid blijft… Misschien praten met een maatschappelijk werker een oplossing? Ik weet het niet… Tips zijn welkom! Liefs, Patries
Als ik dit artikel lees dan herken ik mijzelf heel erg in. Ik ben zelf ook heel erg onzeker, als hij even alleen thuis is dan bel ik hem wel eens wat hij aan het doen is. En ik vraag hem ook regelmatig of hij wel van mij houdt. In het begin van de relatie was dat nog erger en dat is gelukkig wat minder geworden, alleen begin hem nu steeds meer te claimen ik vind het niet leuk als hij iets met zijn vrienden gaat doen want dat sms of bel ik hem wel om de 5 minuten. Ik weet dat hij het niet leuk vind en daarover hebben wij veel ruzies over gehad! En ik probeer het echt om hem meer vrij te laten maar op een of andere manier lukt het mij niet en ik voel me ook heel erg ongelukkig als hij bij vrienden is en eventjes niks van zich laat horen dat wordt ik er echt verdrietig van. Ik wil echt super graag dat dit over gaat soms denk ik wel eens moet ik hiervoor hulp gaan zoeken maar ik weet echt niet waar ik dan terecht kan. Ik ben wel blij dat hij mij nog niet verlaten heeft! Ondanks dat ik best een moeilijk persoon ben als hierom gaat.
mijn vriend heeft vaak dingen beloofd en is het niet nagekomen, vaak zei hij als ik hem ergens op betrapte ik zal het niet meer doen en dan even later kwam ik er achter dat het niet zo was en ja dan ga ik mijn argwaan krijgen dus dat betekend dat ik alles nakijk zelfs zijn telefoon maar ik ben zijn vertrouwen kwijt terwijl ik echt ontzettend veel van hem hou hij heeft veel kansen gehad hij gaat alleen met vrouwen om en dat maakt me nogal onzeker
Hij weet dat ik onzeker ben en zegt dat ik me niet zo druk moet maken wat moet ik hiernou mee
Kan iemand mij helpen
Mijn partner is vrij gesloten en is niet open over z’n gevoelens naar mij toe. Hij is niet zo’n prater terwijl ik juist veel babbel en hem altijd laat blijken dat ik hem wardeer en en om hem geef dat ik dol op hem ben. Soms vraag ik hem dan om bevestigning “schat? Geef je nog om mij?” hij antwoord dan: “tuurlijk anders ben ik toch niet bij jou schat” het klinkt stom maar hij is niet zo spraakzaam over zijn gevoelens naar mij toe, hij is gesloten. Hij houd wel van knuffelen en kussen maar praten over zijn gevoelens doet hij niet alleen als ik om bevestiging vraag dan stemt hij toe. Daar wordt ik weer onzeker van want dan vraag ik mij af of hij wel “echt” van mij houd. Of is hij juist de onzekere want ik durf mijn gevoelens bloot te leggen en hij juist niet??????? HELP WAT NOU IK NOU DOEN
Gr XxXx Anoniempje
