Interview met Charlotte Mesman, hoofdredactrice van Trendystyle, over de Milan Fashion Week. Charlotte praat ons bij over het gebeuren backstage, de shows en het streetstyle fenomeen.
Hi Charlotte, hoe is je Milan Fashion Week gegaan?
Het waren ontzettend drukke en inspirerende dagen. De Fashion Weeks zien er tegenwoordig totaal anders uit dan vroeger. Ik heb het dan over vijf, tien jaar geleden. Toen draaide alles nog helemaal om de catwalk shows. Dat was hét moment. Vips, celebs en de front row waren nog niet zo belangrijk. De presentatie van de nieuwste collecties op de catwalks stond centraal. Het publiek bestond hoofdzakelijk uit inkopers, pers en fotografen. Allemaal modevakmensen met een hoge mate van professionaliteit.
De afgelopen jaren heeft zich een hele hype om de shows ontwikkeld. De modeweken trekken nu duizenden bloggers en vloggers en amateurfotografen. Sommigen lukt het om uitnodigingen voor de shows te krijgen (de uitnodigingen zijn altijd strikt persoonlijk) en zelfs om tot achter de schermen door te dringen. Daardoor is het overal veel drukker en eerlijk gezegd vaak ook veel onprofessioneler. Er wordt backstage ook steeds meer van de modellen gevergd. Toen ik zelf als model werkte, was er backstage geen fotograaf te bespeuren. Nu zie je de meest ongelooflijke dingen, zoals bloggers die topmodellen hun mobieltje in hun hand drukken met de vraag of ze even een leuk videootje van zichzelf willen maken. Dat gaat dan natuurlijk direct op Instagram en Facebook. Dit soort dingen vind ik echt idioot.
Backstage is dus veel belangrijker geworden. Iedereen wil het exclusieve plaatje. Mijn werk tijdens de modeweken is er ook door veranderd. Ik heb deze keer in Milaan geen show gezien! Nee, dat is niet waar. Ik heb er eentje gezien. Blugirl. Verder heb ik al mijn tijd backstage doorgebracht met video interviews met de visagisten, hair stylisten, ontwerpers en modellen. Ook maak ik zelf nog steeds heel graag foto’s dus tussen de video interviews door ren ik met mijn camera rond.
Het klinkt allemaal heel vermoeiend…
Dat is het ook. De Milan Fashion Week is vijf volle dagen en op één dag doe ik zo’n zes tot acht backstages. Het vermoeiende van alles is dat je hierdoor volledig uit het moderitme raakt. Als je de showkalender volgt en dus puur voor de catwalk shows gaat, dan stap je ’s morgens in het busje van de Kamer van de Mode en laat je je de hele dag van show naar show rijden. Die zijn allemaal op heel verschillende locaties in Milaan. De enige stressfactor is dan het verkeer. De verkeerschaos in Milaan is tijdens de modeweek vaak zo groot dat je gemakkelijk een show mist.
Maar als je backstage doet, moet je vaak zo’n anderhalf uur voor het begin van een show backstage zijn (ik begin dus ’s morgens om een uur of 8) en ga je meestal voor het begin van de show alweer naar het volgende backstage. Je kunt dan niet met de busjes van de Kamer van de Mode mee want die wachten tot het einde van de show. Het is dus steeds taxi’s zoeken of, als de locatie vrij dichtbij elkaar liggen, heel snel lopen naar de volgende show…
Krijg je op deze manier nog wel iets van de modetrends mee?
Natuurlijk wel. Backstage staan alle rekken met de collecties klaar; voor elk model een rek met wat ze moet gaan showen. Daarvan doe je een eerste indruk op. En verder interview ik de modeontwerpers over hun collecties. Ik hoor uit eerste hand wat hun inspiratie en ideeën achter een collectie is. Ook van de visagisten en hair stylisten steek ik altijd veel op want zij werken nauw samen met de ontwerpers en helpen mee aan de uitwerking van het concept achter het hele gebeuren.
Ik krijg helemaal een goed beeld van een collectie als ik tijdens een show backstage blijf. Ik doe dan, wat heet, ‘first look’. Dat wil zeggen dat je de creaties fotografeert nog voordat ze de catwalks opgaan en aan de pers worden gepresenteerd. De sfeer backstage tijdens een show is echt magisch. Veel modellen deinen wat mee op de muziek om de spanning de baas te worden en ontspannen de catwalk op te stappen. Mijn favoriete moment is de finale. Iedereen haalt dan zichtbaar opgelucht adem. Als je shows als die van Antonio Marras live achter de schermen meemaakt, dan gaat er echt wat door je heen. Na al die jaren roept het nog steeds emoties op.
Als we het goed hebben, is ook streetstyle steeds belangrijker…
Ja, dat is een ander aspect van de modeweken dat enorm belangrijk is geworden. Vroeger bestond het hele fenomeen niet. Natuurlijk kleedde je je goed aan om naar een show te gaan maar tegenwoordig denk je wel tien keer na over je outfit. De modeweken trekken honderden, zo niet duizenden streetstyle fotografen die zich rond de showlocaties verzamelen om het modepubliek te fotograferen. Soms is er geen doorkomen aan.
De meest ‘waardevolle’ plaatjes voor een streetstyle fotograaf zijn die van de modejournalisten. Ik weet dat omdat ik zelf ook graag streetstyle fotografie doe, ook al kom ik daar nu bijna niet meer aan toe. Maar het is niet gemakkelijk om de journalisten te fotograferen. Het hoort bij het spel dat ze wat kapsones aan de dag leggen en stevig doorstappen ‘omdat ze laat zijn voor de show’. Anna Wintour, de directrice van Vogue Amerika, is er helemaal een ster in om snel te verdwijnen. Buyers, inkopers, zijn ook vaak interessant. En het Aziatische modepubliek is bijzonder geliefd want zij kleden zich bizar maar ook heel stijlvol.
Verder is er enorm veel gruis. Bloggers die zich mooi aankleden en vastberaden op de ingang van de showlocatie afstappen alsof ze uitgenodigd zijn – een uitnodiging maakt je ‘waardevoller’ – om maar gefotografeerd te worden. Vaak zijn ze gesponsord door modemerken die er baat bij hebben dat ze in hun kleding gefotografeerd worden. Streetstyle is echt een business, een commercie, apart geworden, maar het blijft interessant omdat je hier de interpretaties van de modetrends door het grote publiek ziet.
Hoe kleed jij je tijdens de Fashion Weeks?
Vanzelfsprekend doe ik mijn best, maar ik moet allereerst aan de praktische kant van het werk denken. Mijn fotoapparatuur is zwaar en ik moet veel lopen, dus daar moet mijn outfit op afgestemd zijn. Deze modeweek maakte ik de fout om in een ijdele bui nieuwe schoenen aan te trekken. Dat heb ik geweten. Vanaf dag 2 van de modeweek had ik enorme blaren onder mijn voeten. Het is soms moeilijk om een balans te vinden. Maar niet iedereen doet dan ook tegelijkertijd video interviews en foto’s. Ik blijf het een uitdaging vinden. Ik zou het allemaal voor geen goud willen missen!
De volgende etappe?
Parijs!
