De Amerikaanse psychiater Judith Orloff noemt ze ‘emotional vampires’: emotionele vampiers. In haar boek ‘Emotional Freedom, Liberate Yourself From Negative Emotions and Transform Your Life’ beschrijft ze ‘emotionele vampiers’ als mensen die geobsedeerd zijn door zichzelf, die vaak negatief zijn, die van roddelen houden, die kritisch zijn en de controle over een situatie willen behouden en die zich emotioneel in een ‘black hole’ bevinden (ze zouden hulp nodig hebben).
Ontmoet je een emotionele vampier dan weet je dat volgens Orloff direct omdat dit soort mensen je positieve emoties en gevoelens van eigenwaarde opzuigen en jou neerhalen om zichzelf beter te voelen.
De beste manier om met deze mensen om te gaan, is volgens Orloff om ze te vermijden en niet in discussie met ze te gaan. Anders zou je wel eens hoofdpijn kunnen krijgen en je humeur zou er niet bepaald op vooruit gaan.
Volgens ons is het een behoorlijk sensationele theorie (heerlijk Amerikaans!) waar wellicht een kern van waarheid in zit (wie zijn wij?), maar die er nu niet direct toe zou moeten leiden om allerlei mensen in onze omgeving dit negatieve etiket op te plakken.
Maar wat – laten we het spel van Orloff meespelen – als je partner een emotionele vampier blijkt te zijn?
Zuigt jouw partner je helemaal leeg en heb je het gevoel dat je verstikt met zijn verhalen, zorgen, klachten en problemen, dan heb je waarschijnlijk met een ‘vampier’ te maken.
Als je er niet vandoor wilt gaan (je houdt van hem!) dan is er maar één manier om hem het hoofd te bieden: zorg goed voor jezelf. Hem zul je niet veranderen (accepteer hem zoals hij is), maar jij kunt er alles aan doen om je eigen terrein af te bakenen. Luister naar hem maar zorg ervoor dat zijn problemen niet de jouwe worden. Verleg het accent naar je eigen leven en geef je eigen problemen en emoties de plaats die ze verdienen. Zint het hem niet omdat hij zijn steun en toeverlaat kwijt is? Laat je er niet door beïnvloeden. Of hij went eraan… of hij stapt op en gaat op zoek naar een nieuw ‘slachtoffer’.
