Je moet echt even slikken als je na een comfortabele vlucht aan boord van een A380 plaats neemt in een seaplane (watervliegtuig) met enkel 20 zitplaatsen, zeker als vliegangst je in het DNA zit. Maar de 40 tweemotorige vliegtuigjes tellende vloot van de TMA (Trans Maldivian Airways) die de hoofdstad Malé onafgebroken verbindt met een honderdtal van de 1190 eilanden van de Malediven, is efficiënt en de seaplanes hoppen met het gemak van een ‘gewone’ taxi over het kristalheldere water heen en weer om passagiers op te halen en af te zetten.
En dus berust ik er maar in en na een korte bestudering van de piloten, beiden in korte broek en op blote voeten, besluit ik dat ik in goede handen ben. Ik verzamel zelfs voldoende moed om door het raampje naar buiten te kijken: tientallen eilanden, omringd door turkooizen water, trekken onder ons voorbij.
Dit onwaarschijnlijk mooie 25 minuten durende spektakel is op zich al iets waarvan ik moet toegeven dat het ‘de moeite waard’ is.
We landen op het eiland Moofushi in de vroege morgen. Het tijdsverschil met thuis is 4 uur, maar hier heeft men er 5 uur van gemaakt, om ’s avonds zo lang mogelijk van de zon te kunnen genieten.
Beduusd, verblind en overdonderd door het licht en de transparante zee verlaten we het watervliegtuig. We worden verwelkomd door een bord met het motto van de Malediven: ‘No news, no shoes’.
Inderdaad heb je hier nooit schoenen of ook maar slippers nodig, niet eens in het restaurant waar de vloer bestaat uit zand. En dat ‘No news’ is ook heel eenvoudig. Als je wilt, kun je alle communicatie met de buitenwereld verbreken, ook al hebben alle hotelkamers televisie met zenders uit de hele wereld en is er overal Wifi waardoor je constant in de verleiding wordt gebracht om foto’s van de adembenemende kleurrijke wereld te posten die je omringt zodra je je hotelkamer verlaat. Zo is er de neiging om steeds maar weer de kleine en ongevaarlijke haaitjes dichtbij het strand te fotograferen om iedereen maar te doen geloven dat je echt een heel avontuurlijke reis aan het maken bent.
In werkelijkheid is het eiland Moofushi gastvrij en is de natuur tot op zekere hoogte ‘getemd’ om de gasten een comfortabel verblijf te garanderen. Zo vind je er geen muggen. Het strand wordt daarentegen gesierd door elegante reigers. Tussen de palmen vind je gekko’s en tegen zonsondergang ook grote vleermuizen.
Op Moofushi is slechts één resort, ‘Costance’, en het enige wat er kunt doen, is genieten van het strand of – beter nog – van de onderwaterwereld die het eiland omgeeft. Op afstand van enkele meters van het strand vind je koraalriffen en vissen in alle mogelijke kleuren. Als je eenmaal geleerd hebt om te snorkelen, wordt het een verslaving. Er is geen enkele reden waarom je uit het uitnodigende, heldere water zou komen. Hier vul je de dag met snorkelen en het vertellen van verhalen over de wonderbaarlijke vissen die je hebt ontdekt.
Het eiland Moofushi is omringd door koraalriffen, door kunstmatige muurtjes die het strand tegen erosie moeten beschermen en door twee rijen paalhutten. Deze paalhutten zijn meteen ook de meest geambieerde hotelkamers van het resort. Het eiland is bovendien een ideale uitvalsbasis voor de mooiste duikervaringen omdat de oceaanbewoners van de dichtbijgelegen Indische Oceaan graag uitwijken naar de koraalriffen om zich er te voeden. De fauna is daardoor heel gevarieërd en dit maakt het gebied tot een paradijs voor onderwaterduikers uit de hele wereld.
Als je een uitstapje met een lokale gids in catamaran maakt, of met een dhoni (een traditionele Maldivische boot), kun je dolfijnen, schildpadden en mantra’s bewonderen zonder dat je per se hoeft te duiken. Al snorkelende kun je al van de schitterende onderwaterwereld genieten. Natuurlijk is diepwaterduiken nog fascinerender en intenser omdat je met de schildpadden en mantra’s kunt meezwemmen maar ik vond het fantastisch om de koraalriffen te verkennen en me te verliezen in de geanimeerde microwereld daaromheen.
Het is wel aan te raden om altijd en overal de gidsen van het eiland te vragen of je ergens kunt zwemmen of snorkelen want op sommige momenten van de dag kunnen de stromingen je meevoeren en je in moeilijkheden brengen. Op het eiland zelf verhuren ze van alles: van go pro’s voor onderwatervideo’s tot zwemvliezen en duikmaskers, en zelfs complete duikoutfits. Op deze manier kun je licht reizen en hoef je van huis alleen het broodnodige mee te nemen: bikini’s, badpakken en wat luchtige strandkleding voor in het restaurant.
Het eiland is volledig zelfvoorzienend en produceert energie met een generator die zorgt voor elektriciteit en Wifi.
Resort Constance Moofushi is, afgezien van de magische wereld waarin het zich bevindt, een ware belevenis op zich. Het restaurant heeft een buffet met een internationale, Maldivische, Indische en mediterrane keuken. Een deel van het personeel logeert op het eiland, het andere deel pendelt heen en weer tussen Moofushi en omringende eilanden. Het is een goed georganiseerde, paradijselijke wereld waar toeristen het hele jaar door terecht kunnen.
Ik had mij laten vertellen dat maart en april de beste maanden zijn en ik heb me daaraan gehouden om zeker te zijn van een zonovergoten week. Desondanks heeft een (warme) wind twee dagen lang het eiland geteisterd en waren slagregens orde van de dag. Het maakte allemaal niet uit in deze goddelijke omgeving. En het was uiterst vermakelijk om de plaatselijke bevolking te horen zeggen: ‘Er zijn geen seizoenen meer, zelfs niet op de Malediven!’
Door Costanza Cristianini
