Liefde laat zich niet in een flesje stoppen. ‘Hier schat, hier heb je AL mijn liefde. Zuinig op zijn! Mijn hart is helemaal voor jou.’. Nee, zo werkt het niet. Het hart laat zich niet commanderen. En het kan soms heel rare zijsprongen maken.
Ik kijk in zijn gezicht. Een charmant gezicht. Open en eerlijk. Blauwe ogen, een wilde krullenbos. Ik ken hem al een tijdje. Genoeg om over liefdesperikelen te praten. En dit keer heeft hij veel te vertellen. ‘Weet je nog dat ik met dat meisje uit Den Haag was? We woonden al negen jaar samen.’ Ik weet het nog. Hij had me foto’s laten zien. Een schitterende vrouw, het modellentype. Om trots op te zijn. ‘Ik heb het uitgemaakt. Ben over mijn oren verliefd geworden op een andere vrouw en woon nu met haar samen.’
Mijn mond valt even open. Ik realiseer me direct hoe dramatisch dit moet zijn. ‘Ze wil me maar niet loslaten. Gisteren nog appte ze me foto’s van ons samen. Het was zo moeilijk maar ik uiteindelijk heb ik mijn hart gevolgd.’ Hij zoekt bevestiging.
‘Liefde laat zich niet in een flesje stoppen. ‘Hier schat, hier heb je AL mijn liefde. Zuinig op zijn! Mijn hart is helemaal voor jou,’ zo redeneert’ie. ‘Ik houd van twee vrouwen. Het is verschrikkelijk. Ik wil niemand pijn doen. Eigenlijk zou ik allebei deze vrouwen aan mijn zij willen hebben…’ Ja, schat, dat kan nu eenmaal niet. Dit pikt geen vrouw!
Dat ziet hij zelf ook wel in. En dus heeft hij voor die nieuwe vrouw gekozen, de vrouw waar hij (nu?) het meest verliefd op is. Hij heeft zijn hart gevolgd. Maanden gingen erover heen voordat zijn voormalige vriendin het had geaccepteerd en ze zijn appartement verlaten had. In de tussentijd was hij maar voor tijdje bij zijn nieuwe liefde ingetrokken. Zodat zijn ex op haar tijd het huis kon verlaten.
‘En toch blijf ik ook voor mijn vorige vriendin voelen. Het is zo moeilijk. Maar ik weet dat ik er goed aan gedaan heb om mijn hart te volgen… Als ik dan toch iemand pijn moet doen, kan ik maar beter die beslissing nemen waarin ik tenminste mezelf spaar.’
Ik kan er wel inkomen. Toch lijkt het me erg moeilijk om iemand na zo lange tijd te verlaten. ‘Ik heb geen moeite met de rol van de ‘verlater’, de ‘slechte en gemene man die er met een ander vandoor gaat’. Ik worstel alleen met de vraag wat ik met deze liefde voor twee vrouwen moet doen. Ik blijf toch ook van mijn vorige vriendin houden…’
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik denk dat ik in zijn situatie hetzelfde zou hebben gedaan. Of zou hebben willen doen. Ik weet niet of ik de moed zou hebben om een 9-jarige relatie met iemand waarvan je houdt uit te maken voor iemand waar je (blijkbaar) nog meer van houdt.
Hebben jullie wel eens in zo’n situatie gezeten? En wat hebben jullie gedaan? Alles diep weggestopt en doorgaan met je oude leventje? Of hebben jullie de avontuurlijke stap gezet, de sprong in het diepe genomen, en voor die ‘nieuwe’ persoon gekozen? We zijn benieuwd naar jullie ervaringen.
Reacties zijn gesloten.