Er was een tijd dat ik spaarde voor dure crèmes. Af en toe permitteerde ik me de ‘it’-crème van het moment of een kostbaar Japans of Koreaans smeerseltje. Totdat ik op een dag een vreemde ontmoeting had met een mevrouw in een grote parfumerie in Slovenië (of all places). Ik stond bij de (dure) crèmes te neuzen, toen de vrouw mij benaderde met de woorden: ‘Maar lieve kind, als al die crèmes zouden helpen, dan zouden er toch oudere mensen zonder rimpels moeten zijn…?’ We praatten nog even verder over dit idee (ik moest toegeven dat ik geen oud(er) mens zonder rimpels ken) en toen gingen weer onze eigen weg. Geen idee waar dit wijze mens vandaan kwam, maar ze bewees de parfumerie geen dienst, en mijn portemonnee wel.
Sindsdien ben ik toch anders naar crèmes gaan kijken en meer op de ingrediënten gaan letten dan op de fuzz als merknamen en beloften eromheen. Kort daarna kwamen de boeken van Paula Begoun, ook wel bekend als ‘The Cosmetics Cop’, op mijn pad en begon ik me meer voor werkzame stofjes te interesseren. Geen wonder dat ik mijn oren spitste toen een beauty editor tijdens de Milan Fashion Week mij vertelde over een crème op basis van alfa-liponzuur die op dit moment in Italië als dé antirimpelcrème wordt gezien.
Inmiddels weet iedereen dat cosmetica-industrie gul is met beloften, dat er geen wondermiddel bestaat en dat, ook al is een werkzaam stofje op zich weldadig voor je huid, het ook nog van de concentratie en andere factoren (manier waarop het stofje is verwerkt en verpakt, de verhouding met andere stoffen, en dergelijke) afhangt wat het uiteindelijk voor je doet.
De crème waar de beauty editor het over had, is Tiobec van Laborest (een Italiaans product) maar dat doet er eigenlijk niet toe. Wat mij interesseert, is dat bestanddeel alfa-liponzuur, in het Engels Alfa Lipoid Acid (ALA) en op ingrediëntenlijsten van crèmes vaak ‘thioctic acid’ genoemd.
Alfa-liponzuur als lichaamseigen stof
Mijn kleine en vluchtige onderzoekje op internet leverde het volgende op. Alfa-liponzuur is een lichaamseigen stof (vetzuur) en komt ook voor in sommige voedingsmiddelen (broccoli, spinazie, gist, lever). De stof wordt wel beschouwd als een krachtige antioxidant (het zou vrije radicalen elimineren), zou een licht ontstekingremmende werking hebben en is volgens meerdere onderzoeken essentieel voor de cellulaire energieproductie. Alfa-liponzuur passeert bovendien gemakkelijk de bloed/hersenbarrière en is oplosbaar in zowel water als vet en zou daarom tegen kunnen helpen tegen degeneratieve aandoeningen van het zenuwstelsel, zoals ouderdomsvergeetachtigheid en zelfs Alzheimer. Ook zou het preventief en therapeutisch kunnen helpen bij diabetes. Juist omdat het vetzuur de lichaamscellen gevoeliger voor insuline zou maken (kort gezegd helpt het om glucose om te zetten in energie) zou het verlichting geven bij symptomen van suikerziekte en verder ook helpen bij afvallen (alfa-liponzuur komt wel voor in voedingssupplementen van sportievelingen en mensen die hoge mentale prestaties moeten leveren). Dit voor wat betreft alfa-liponzuur in het lichaam of als werkzame stof in geneesmiddelen of voedingssupplementen.
Alfa-liponzuur in crèmes
Al met al een indrukwekkende lijst maar wat doet alfa-liponzuur nu in crèmes? Het lijkt erop dat er maar weinig klinisch onderzoek naar de werking van alfa-liponzuur in crèmes is gedaan en de onderzoeken die er zijn zouden geen overweldigende resultaten opleveren. Een voorstander van dit stofje in crèmes is de Amerikaanse dermatoloog Nicholas Perricone maar zijn onderzoeken en bevindingen worden wel als wat eenzijdig beschouwd. Verder wordt er wel gezegd dat alfa-liponzuur in twee varianten voorkomt, kort gezegd: rechtsgedraaid (R) en linksgedraaid (S), en dat de R-variant in crèmes het meest effectief zou zijn. Op de ingrediëntenlijst wordt echter vaak niet aangegeven om welke variant het gaat. Er wordt wel aangenomen dat het dan om een mix van rechts (R) en links (S) gaat en S zou zelfs de werking van R belemmeren.
Wel worden er in onderzoeken enkele voordelen genoemd ten opzichte van andere werkzame stofjes tegen rimpels als glycolzuur en retinol. Zo zou alfa-liponzuur bijvoorbeeld minder irriterend zijn voor de huid en ook minder gevoelig voor de zon in die zin dat je crèmes met dit stofje ook in de zomer, als je je huid blootstelt aan de zon, kunt gebruiken. Daarentegen zou het stofje zelf wel heel gevoelig voor zonlicht zijn en moeten crèmes met dit bestanddeel dus op adequate wijze verpakt (en bewaard) worden.
De (hype)crème die ik op dit moment aan het proberen ben, bevat 5% alfa-liponzuur (thiotic acid) wat wordt beschouwd al een vrij hoge concentratie en is ontwikkeld als een medische crème (zonder recept) tegen onder meer roodheid, irritaties en huidaandoeningen als seborrhoïsch eczeem.
En nu kom ik op de eigenlijke reden voor dit artikel en dat is: alfa-liponzuur op mijn huid voelt goed, zo goed dat ik er meer over wilde weten (en schrijven). Ik heb geen last van het branderige gevoel dat kan optreden (alleen als het op mijn lippen komt), mijn huid lijkt erdoor te kalmeren en kleine rimpeltjes lijken gladder (maar het kan ook zijn dat ik dit wíl zien!). Natuurlijk zegt dit alles helemaal niets over dit vetzuur en de werkzaamheid daarvan (raadpleeg in geval van twijfel altijd een huisarts of dermatoloog). Maar een zekere nieuwsgierigheid naar de ingrediënten in de crèmes die we gebruiken is goed en de tijd dat we zomaar klakkeloos smeren is voorbij, lijkt me zo.
Door Charlotte Mesman
Reacties zijn gesloten.