Toen het Weinstein-schandaal aan het licht kwam, had ik niet gedacht dat ik er ooit woorden aan vuil zou maken. Dat ik dat nu toch doe, komt door de reacties die de ontwikkelingen rond de in opspraak geraakte Amerikaanse producent teweeg hebben gebracht.
Bijna elke (zichzelf respecterende?) actrice komt in deze dagen wel met een verhaal op de proppen over de eigen slechte ervaringen met de Hollywood-producer. Menig Hollywood actrice zou door Weinstein in zijn hotelkamer zijn uitgenodigd en daar met onzedelijke voorstellen of gedrag zijn geconfronteerd. Dergelijk machtsmisbruik valt niet goed te praten.
Maar toch zijn er wel een aantal vragen die in mijn hoofd blijven rondcirkelen. Als een man, zeker met een dergelijke positie (en reputatie), je uitnodigt in zijn hotelkamer, moet er dan geen alarmbelletje gaan rinkelen? Welke vrouw voelt niet op haar klompen aan dat het niet echt (echt niet?) normaal is om zaken in een 5-sterren hotelsuite te doen? En als de intenties van de gastheer – eenmaal op de hotelkamer aangekomen – duidelijk worden, waarom zijn de dames dan niet weggegaan? Ze waren toch zeker niet vastgebonden? En nog een vraag: waarom hebben al die actrices, als het allemaal zo erg was, jarenlang niets gezegd en gewacht tot op dit moment, het moment waarop Weinstein niets meer in de pap te brokkelen heeft en de actrices niet meer voor hun carrière te vrezen hebben?
Ik heb nog veel meer vragen maar ik denk dat mijn punt duidelijk is. Weinsteins gedrag valt niet goed te praten. Ieder mens moet zijn medemens respecteren. Maar gaan de dames helemaal vrijuit?
En dan nog een laatste vraag die door mijn hoofd blijft spelen: hoe denken al die vrouwen (en mannen) die op verschrikkelijke wijze, onder dwang en bruut geweld, seksueel misbruikt zijn (ik zou bijna zeggen ‘écht seksueel misbruikt zijn’) over de Weinstein-verhalen? Kijk, ook dat zou ik wel eens willen weten…
Charlotte Mesman
