Tegen kerst krijg ik de bibbers. Ik weet dat ik niet de enige ben. Meer mensen zien op tegen deze periode, omdat het zogenaamd gezellig ‘moet’ zijn. Maar dat is bij mij niet het punt. Het gaat om al die o zo goedbedoelde kaarten waarmee je met voorgedrukte letters een prettig kerstfeest wordt toegewenst. Daaronder een naam, meer is het niet. Ook niet minder, terwijl dat nog iets extra’s zou toevoegen, namelijk het raadsel over de afzender. Ooit kreeg ik een anonieme kaart met Valentijnsdag. Best spannend om te bedenken wie daar achter zat…
Maar zo’n doodgewone kaart, wat betekent dat nou?
Goed, vrienden hebben even aan je gedacht en verder is het de verrassing van ineens zoveel post. Maar al snel volgt een teleurstelling doordat een persoonlijke boodschap mist, terwijl kerst juist het feest van verbinding is. Maar bovenal krijg ik de bibbers vanwege het gevoel om te ‘moeten’ beantwoorden…
En dat doe ik niet tegen mijn principe met zo’n zelfde voorgedrukte tekst. Nee, handgeschreven, soms opgeleukt met een tekeningetje, waardoor er door mijn boodschap hopelijk een vriendelijke glimlach heen straalt.
Maar dat houdt in dat ik aardig wat tijd kwijt ben met al die reacties terug.
‘Volgend jaar schrijf ik niets meer,’ neem ik me ondertussen voor, en ik zal er wel voor zorgen dat ik mijn vrienden tijdig waarschuw. Kerstkaarten zijn vooral stresskaarten, en ik wil natuurlijk geen stresskerst.
Maar eenmaal op de post ben ik het werk vergeten en hoop ik iemand blij te maken met mijn heus oprecht bedoelde wens. Totdat ik weer een kaart ontvang en wederom aan de slag moet gaan…
Wat dat betreft zijn de kerstdagen echt een feest: eindelijk geen kerstkaarten meer!
Door Esther, diëtiste, oprichter van Opdieet.nl. Esther houdt van lekker eten, lezen én schrijven. In deze column schrijft ze ‘met een knipoog’ over de alledaagse dingen van het leven.
