Twintig was ik toen ik voor het eerst lid werd van een sportschool. Daarvoor had ik aan ballet en tennis gedaan. Niets serieus. Ik ging pas echt een beetje sporten toen ik een vriendje kreeg die aan krachttraining deed. Ik begon met wat lichtje gewichtjes maar omdat ik toen model was en bang was te zwaar te worden, was ik vooral op de loopband te vinden en sloot ik mijn aërobe trainingssessies af met brave BBB-oefeningetjes op een matje op de grond. Jarenlang was dit mijn sportschoolroutine.
Totdat ik vier maanden geleden besloot om krachttraining een kans te geven. De aanleiding was een enkele, simpele opmerking tijdens de modeweek. Een van de oudere modefotograven stootte per ongeluk met zijn camera tegen mijn schouder. Om zich te excuseren, aaide hij er even over. Maar dat vriendelijke gebaar werd bepaald onvriendelijk toen hij opmerkte: ‘Maar kijk eens aan, daar zit best wat spek!‘
Tegelijkertijd bleef een sportinstructeur, een goede vriend van me, er maar op aandringen dat ik met gewichten moest trainen. ‘Vooral als je wat ouder wordt (dank!), is het belangrijk dat je spieren getraind blijven. Je moet ze allemaal in beweging blijven zetten. Het houdt je jong, lening en krachtig.‘
Zo’n gezondheidsadvies kun je maar moeilijk in de wind slaan. En dus begon ik, onder wakend oog van de instructeurs, met gewichtjes te trainen. Tot mijn verbazing vond ik het leuk! Veel leuker dan al die uurtjes op de loopband en op mijn matje op de grond. Ik vond het leuk, uitdagend, en ergens ook minder vermoeiend. Per training pakte ik twee spiergroepen aan. Per spiergroep deed ik drie oefeningen; per oefening drie tot vier series van zo’n twaalf tot acht herhalingen. Vaak haal ik in de laatste series de tien niet meer; ik streef dan naar tenminste zes. Haal ik dat ook niet dan is het gewicht te zwaar en stap ik over op een lichter gewicht.
Ik ging de bewegingen leren kennen en ’trucjes’ toe te passen als ‘stripping’. Je begint eerst met een gewicht dat eigenlijk net te zwaar is, doet er zoveel herhalingen mee als je kunt (drie of vier) en stapt dan over op een lichter gewicht dat opeens ook heel zwaar lijkt te zijn omdat je spieren een enorme optater van dat net te zware gewicht hebben gehad.
De dag na elke training had ik steevast spierpijn maar op een gezonde manier. Die pijn was binnen één of twee dagen weer over. Ik trainde vijf keer per week en deed dat met enthousiasme. Langzaam maar zeker zag ik dat de spieren zich onder mijn huid gingen aftekenen.
Door deze resultaten kreeg ik ook zin om meer op mijn voeding te letten. Ik ben gezonder gaan eten. Ik laaf me aan groenten en let erop dat ik voldoende eiwitten (eieren, kaas, yoghurt, vis), de bouwstenen voor mijn spieren, binnenkrijg. Qua koolhydraten eet ik bruin brood, volkorenpasta of bruine rijst. Ik eet zo min mogelijk suiker. Als ik snoep is dat donkere chocolade of huisgemaakt sorbetijs (van mango of citroen).
Ik ben nu bijna vier maanden verder en heel blij met de resultaten die ik tot nu toe behaald heb. Mijn schouders zijn niet spekkerig meer maar hebben vorm. Hetzelfde geldt voor mijn armen. De achterflapjes zijn verdwenen en in plaats daarvan zie je de zachte rondingen van de spieren. Mijn huid is strakker geworden.
Voor het eerst in mijn leven zie ik nu ook mijn buikspieren. Het is nog lang geen sixpack, dat zal het ook nooit worden ook, maar ook mijn buik is strakker. Omdat de instructeurs eindelijk niet meer op weerstand stuitten, hebben ze me ook op dit punt hard aangepakt. Per sessie moest ik driehonderd herhalingen, zonder rustpauze, doen (ik heb hier eerder over geschreven). Nu kan ik met honderd herhalingen (en af en toe een boost van driehonderd) volstaan om mijn buikspieren bij te houden.
Het laatste restje weerstand gold mijn benen. Die zijn in verhouding met de rest van mijn lichaam iets zwaarder en daarom wilde ik die niet trainen. Maar vergeleek ik de huid en de ‘pasta’ van mijn armen en bovenlijf met die van mijn benen (tot nu toe had ik altijd – ten onrechte – gedacht dat een slappe huid onomkeerbaar was), dan bleven mijn onderdanen ver achter. Sinds een paar weken train ik dus nu ook mijn benen en de eerste resultaten zijn al zichtbaar.
Dit is geen pleidooi voor krachttraining. Ik wil niemand ergens toe overhalen. Ieder heeft zijn eigen voorkeuren en schoonheidsideaal. Ik vind het alleen fijn om deze ervaring met jullie te delen.
Liefs, Charlotte
