Bangkok is een lelijke stad, foeilijk. De eerste keer dat ik er was, dacht ik dat ik het er geen week zou uithouden. Inmiddels kom ik er al vijftien jaar. De stad is nog steeds vrij lelijk al krijgt de metropool tegenwoordig wel een wat luxueuzere allure dankzij de vele wolkenkrabbers die als paddenstoelen de grond uitschieten. Maar het mooie van Bangkok zit ‘m in de kleine dingen, de verborgen hoekjes, onverwachte verstilde momenten, een vergeten tempel, een bloem, een schaduwpatroon van zon gefilterd door een bladerdak.
Vandaag was Bangkok gul en schonk de Thaise hoofdstad ons een gouden dag. Het is half 11 in de ochtend als we Olga Andrievskaya op de pier van Saphan Taksin ontmoeten. Olga komt uit Odessa, Oekraïne, en is film regisseur en actrice (nee, geen familie van Sergei Eisenstein). We willen een video interview met deze interessante vrouw doen, en daarna een fotoshoot. Een ambitieus plan voor een dag waarop het kwik 38 graden wijst. April is de heetste maand in Thailand. Het is midzomer, de scholen zijn dicht, het is zomervakantie.
Het kleine bootritje over de rivier Chao Phraya is maar weinig verkoelend. Al op de boot beginnen we met filmen en reciteert Olga. Het contrast van Olga’s act met de frivole, exotische sfeer van Bangkok is interessant. Ze verrast ons met een aantal citaten, heel verschillend onderling, waardoor we steeds van een sfeer in de ander vallen:
April is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain
(Uit: T.S. Eliot, The Waste Land)
– Give me some meaning
Prefer to be nobody, it makes me a lot of opportunities to be what ever I want or imagine.
What?
Will I see you tonight?”
“…
(Dancing)
I never make plans that far ahead.”
Summer surprised us […]
With a shower of rain; we stopped in the colonnade
(Uit: T.S. Eliot, The Waste Land)
Ze heeft een klassiek-theatrale manier van acteren, intrigerend, geladen. Olga studeerde aan de St. Petersburg State University of Film & Television in Rusland. Eerder liet ze mij haar afstudeerproject, een documentaire over het studentenleven in deze artistieke Russische stad, zien. In een groot, oud gebouw woonde ze met kunstenaars, acteurs, musici. De gemeenschappelijke keuken was de spil van het huis. Daar werd, onder het koken en eten, gereciteerd en muziek gemaakt. ‘Not always fun, believe me!’
Op de pier waar we hadden gedacht te filmen omdat het er altijd zo rustig is, is men – juist vandaag – bezig een ceremonie voor te bereiden. Voor een altaar met een grote goudkleurige Buddha, behangen met de gebruikelijke bloemenkransen, staan rijen stoelen. Het ziet er naar uit dat de gasten niet lang op zich zullen laten wachten. Uiteindelijk doen we het video interview vlakbij de houten vlonder waar de boten aanmeren. Het is niet een van de meest ideale plekjes, maar de omgeving is dynamisch en vrolijk.
Na het interview duiken we de pittoreske straatjes van China Town in. Deze wijk is nieuw voor mij (ik ben dol op nieuwe dingen). Ik ben verrukt over de muurschilderingen, de kleine, magische tempel aan de rivier, het wasgoed dat wappert in de hete wind, de authentieke Chinese huizen, de werkplaatsen, de zonovergoten steegjes, en dan… het grote Chinese huis met smaragdgroen zwembad.
Rode poorten geven toegang tot de binnenplaats. Gulzig zuig ik alle schoonheid van dit plekje in me op. Hier hoor je geen verkeer, hier zoemen de motoren van de airconditioning niet. Hier hoor je het ruizen van de wind, het kwetteren van de vogels, het klateren van water. Het hout, in de loop der tijd gepolijst door ontelbare blote voeten, voelt warm en zacht onder mijn voetzolen. We zoeken verkoeling op de veranda, met zicht op het zwembad.
In de kleine straatjes op weg hiernaartoe heeft Olga haar act herhaald. We willen zoveel mogelijk filmmateriaal hebben. Nu is het tijd voor een ijskoffie en dan… de foto’s. Terwijl de ‘filmcrew’ (adversus en Olga) uitrust, verken ik met mijn camera de locatie. Het contrast tussen licht en donker is soms dramatisch, zo fel is de zon. Ik moet mijn camera steeds bijstellen. Sommige uitgelezen plekjes zal ik niet kunnen gebruiken omdat het licht er te hard is. Afgezien van dat is de locatie goddelijk.
Inmiddels is Olga van de warmte bekomen en maakt ze zich klaar voor de foto’s. Voor het interview droeg ze een chique witte bloes met een zwarte lange broek. Uit haar tas haalt ze een kimono en een paar rode haarpinnen tevoorschijn. In nog geen vijf minuten staat er een geisha voor me. Nu is het aan mij om goed werk te leveren!
Op deze pagina alvast wat foto’s van de shoot. Het video interview verschijnt binnenkort op Adversus. Dank aan Olga Andrievskaya @onewvision
Liefs uit Bangkok, Charlotte xxx
