Tijdens een etentje met mijn hartsvriendin kwam het gesprek op onze vriendjes, iets was wel vaker gebeurt. Het is niet zo dat we alle intieme details met elkaar delen maar soms helpt het om te weten hoe anderen met hun relatie omgaan. Ik weet niet waarom (misschien was het de wijn) maar opeens was ik haar aan het vertellen dat mijn vriend wel eens naar de walletjes gaat. Ze had een enorme schrikreactie. ‘Getver! Dat meen je niet.’
Mijn vriendje is ouder dan ik en is een paar jaar single geweest. Hij heeft een topbaan en toen zijn relatie uitging, kwam hij gewoon niet aan vrouwen en daten toe. Maar af en toe ging hij naar de walletjes. Hij is daar heel open over en heeft me dat al aan het begin van onze relatie verteld.
Wij zijn nu tien jaar samen. In het prille begin van onze relatie zochten we elkaar in bed bijna elke dag op maar toen de eerste heftige verliefdheid wegebde, werd dat minder. Ik ben zelf eigenlijk ook niet zo lichamelijk ingesteld. In het begin had ik er wel zin in maar na een tijdje ging het bij mij een beetje over. Niet dat ik hem niet aantrekkelijk vind. Ik heb er gewoon niet veel behoefte aan. Mijn vriend respecteert dat al vindt hij het wel jammer. We hebben er veel over gesproken en er echt tijd en energie in gestoken maar onze liefdesleven is nooit meer opgelaaid.
Op een avond vroeg hij me op de man af of ik het erg zou vinden als hij naar de walletjes zou gaan
Op een avond vroeg hij me op de man af of ik het erg zou vinden als hij weer eens naar de walletjes zou gaan. De vraag kwam best wel hard aan. Ik moest er even over nadenken. Alles in beschouwing genomen vond ik het uiteindelijk eigenlijk wel fair. In bed kan ik hem niet veel geven. En ik zie liever dat hij een paar vluggertjes maakt dan dat hij een relatie met een ander begint omdat hij het lichamelijke bij mij mist. Ik stelde wel als voorwaarde dat hij het veilig zou doen. ‘Dat spreekt voor zich,’ was zijn antwoord.
Sindsdien gaat hij af en toe bij de dames langs. Hij vertelt me nooit van tevoren wanneer hij gaat. Dat maakt het minder confronterend. Hij bespaart me daarmee gedachten als ‘Nu is hij het aan het doen’. Maar als hij er geweest is, zegt hij het. En het gekke is dat ik daar soms best een beetje opgewonden van word. Sinds hij af en toe gaat doen wij het vaker.
Ik heb mijn vriendin dit allemaal verteld maar zij blijft vinden dat het gewoon niet kan. ‘Als hij van je houdt dan moet hij je accepteren zoals jij bent. Als je niet zoveel zin in hem hebt geeft hem dat niet het recht om het elders te gaan halen. En dan nog wel tegen betaling. Ik vind het vies.’ Ze was oprecht boos. Ik heb het maar laten gaan. Ieder mens en iedere relatie is anders. Voor mij en mijn vriendje werkt het. Dus waarom niet?
Ingezonden verhaal
