Even een kattenbelletje uit Milaan. Sinds de alarmerende berichten over de coronavirus uitbraak in Noord-Italië word ik dagelijks gemaild of gebeld door bezorgde vrienden en kennissen die zich van de situatie in Milaan geen voorstelling kunnen maken. En daar kan ik mij op mijn beurt wel iets bij voorstellen want veel dingen die ik op de media voorbij zie komen, zie ik hier in Milaan niet terug.
Zo zijn de supermarkten niet leeg en zijn de straten niet uitgestorven. Het is natuurlijk wel veel rustiger dan normaal maar er is geen paniek. Laat ik bij het begin beginnen.
Op de één-na-laatste dag van de Milan Fashion Week (dat was zondag 24 februari) kregen we te horen dat Giorgio Armani en Laura Biagiotti in verband met de coronavirus uitbraak in Noord-Italië achter gesloten deuren zouden showen. Het leek toen nog een overdreven besluit maar even later werd bekend dat scholen en universiteiten in verschillende Italiaanse provincies waaronder Lombardije (waar Milaan de hoofdstad van is) die week dicht zouden blijven. De ernst van de situatie begon toen toch wel door te dringen. ’s Avonds ontving ik via email een bericht dat ik de volgende dag niet naar de shows hoefde te komen want die waren afgelast. Veel internationale modevakmensen hadden toen uit angst voor het virus of om geblokkeerd te blijven de stad al verlaten.
Diezelfde zondagavond druppelden er steeds meer berichten binnen. Voetbalwedstrijden werden zonder publiek gespeeld, bioscopen gingen dicht, bars moesten om 18 uur sluiten. De mensen werden aangeraden om niet met het openbaar vervoer te gaan. Veel bedrijven besloten om deze week niet open te gaan, of slechts met een minimum aan personeel te werken. De rest zou van huis uit werken.
En dat was te merken. Toen ik maandagmorgen een ommetje maakte, lagen de straten er vrij verlaten bij. Bij de taxihaltes stonden rijen lege taxi’s en in de trams en bussen zag ik slechts een handjevol mensen. Toch was er geen paniek en zag ik maar weinig mensen met mondkapjes. In sommige winkels droeg personeelsleden handschoenen maar lang niet allemaal.
Op de deuren van de apotheken verschenen in de loop van de dag steeds meer A4tjes met de boodschap dat mondkapjes en desinfecterende middelen volledig waren uitverkocht. In de metro werden reclames vervangen door aanplakbiljetten met raadgevingen om de risico’s van verspreiding zoveel mogelijk te beperken, zoals regelmatig handen wassen en niet met je handen aan neus of mond komen. Bij de ingang van ziekenhuizen en klinieken worden patiënten met koorts of die antibiotica gebruiken verzocht om het pand niet betreden maar om naar huis te gaan en het infonummer te bellen. De operatie van een goede vriend van mij, en van vele andere patiënten, werd uitgesteld om zoveel mogelijk bedden op de intensive care afdeling paraat te houden.
De afgelopen dagen zag ik steeds meer Chinese activiteiten spontaan de deuren sluiten. En dat zijn er veel. De afgelopen jaren zijn veel Italiaanse ondernemingen zoals bars, cafés en restaurants overgegaan in Chinese handen. Dit geldt ook voor veel reparatiewinkeltjes (kleding en elektronica). Om het nog maar niet te hebben over de talloze Chinese nail bars in Milaan. Al deze activiteiten zijn momenteel gesloten. Op de deuren hangen briefjes, meestal handgeschreven, waarop staat dat de Chinese gemeenschap er alles aan wil doen om de risico’s op verspreiding zoveel mogelijk tegen te gaan.
Ondertussen verdwenen ook de toeristen die Milaan gewoonlijk onveilig maken, bijna geheel uit het straatbeeld. Steeds meer landen annuleerden hun vluchten naar Italië en de stad werd steeds leger. Ook zakenmensen lieten het deze week afweten en de hotels liepen leeg. En dat zal voorlopig nog wel even het geval zijn want belangrijke internationale beurzen zoals Il Salone del Mobile zijn verzet naar later data.
De reacties van de Italianen lopen uiteen. Veel mensen blijven uit voorzorg thuis, in de kinderspeeltuintjes spelen maar weinig kleintjes maar in parkjes zag ik de tieners elkaar zoenen als altijd (of misschien zelfs nog meer dan anders; de ongewone situatie, de onverwachte vakantie en de lente die in lucht hangt, zetten hun hormonen klaarblijkelijk in beweging). Sommige mensen menen dat de stad vooral ook leeg is omdat moeders en kinderen, nu de school dicht is, naar hun buitenhuis aan zee of in de bergen zijn vertrokken. Veel verontwaardiging was er over het besluit dat bars om 18 uur dicht moesten. Alsof het virus na 18 opeens zou opduiken! Dit bevel is inmiddels ingetrokken. Bars mogen open zijn mits de consumpties aan tafel worden geserveerd.
Zo ongeveer elke Italiaan denkt het er zijne van. Er is veel kritiek op de regering (maar dat is in Italië altijd zo) en op de berichtgeving van de media die heen en weer slingert tussen alarmerende en kalmerende geluiden. Van paniek valt echter niets te merken. Vanmorgen (zaterdag) zag ik meer mensen op straat dan de afgelopen dagen. Ook in de supermarkt was het weer drukker. Van schaarste is hier Milaan geen sprake (maar Milaan is dan ook geen geïsoleerd gebied). Een aanplakbiljet bij de ingang van mijn gebruikelijke supermarkt spoort de mensen aan om ‘gewoon’ boodschappen te doen omdat er geen problemen met de aanvoer zijn.
Vandaag werd bekend dat scholen en universiteiten ook de komende week dicht zullen blijven. Er wordt gelaten op deze beslissing gereageerd. De economische schade is enorm. Maar… Milaan is mooier dan ooit!
Hoe schitterend is Milaan zonder toeristen (en werkverkeer). Het is ongelooflijk om de Duomo weer eens in al zijn glorie te kunnen bewonderen zonder dat er drommen mensen voor staan. Het weer was deze week bovendien onwerkelijk mooi. Overal bloeien de magnolia’s en de bomen lopen al uit. De hemel was de afgelopen dagen strakblauw en de gouden Maria op de Duomo stond te stralen. Ik maakte lange wandelingen door de stad die in deze dagen nu (eindelijk) eens voor mezelf had…
(Digitale) kussen uit Milaan!
Charlotte xxx
