De tweede editie van de prestigieuze kunstbeurs Art Basel 2014 is inmiddels voorbij. Het was een bijzondere ervaring om tijdens deze beurs in Hong Kong te zijn. Tijdens de ‘kunstweek’ vloeide de champagne rijkelijk (om het nog maar niet te hebben over de glam party’s by night) en waren er, behalve de beurs, vele andere exposities en initiatieven die lokale en internationale kunstenaars de kans gaven hun werk te exposeren en verkopen (want daar gaat het uiteindelijk allemaal om).
Groot geld zit er in Hong Kong absoluut. Op woensdag 14 mei, de dag van de opening, sloegen verzamelaars uit de hele wereld direct hun slag. Werken van onder meer Damien Hirst (Engeland), Oscar Murillo (Colombia), I Nyoman Masriadi (Indonesië) en Yuan Yuan (China) gingen voor aanzienlijke bedragen.
Zelf was ik meer gecharmeerd van ‘klassiekers’ als de werken van Picasso, Modigliani, Giorgio De Chirico en Giorgio Morandi (hum, dure smaak!). Ook vond ik het enig om werken van de Japanner Takashi Murakami (fashionista’s vast wel bekend van de Louis Vuitton tassen) te zien.
Verder waren er een aantal kunstprojecten waar je gewoon niet omheen kon, maar die persoonlijk niet echt als kunst bestempel. Zo was er een pingpongtafel in de vorm van een donut die iets weg had van een ronde vergadertafel met een netje in de rondte. En de Chinese artiest Sun Xun had het bizarre idee gehad om een imaginaire republiek – ‘Republic of Jing Bang’ – te creëren. Tegen de achtergrond van een kunstwerk waren twee desks met ambtenaren geplaatst bij wie je voor 10.000 Amerikaanse dollars een paspoort, een aluminium ‘Citizenship Box’ en een nationale vlag kon kopen (zie de laatste foto). Guess what, er waren kopers! Zoveel zelfs dat Sun de prijs maar snel verhoogde naar 13.000 dollars.
Een kunstwerk waar ik in eerste instantie weg van was, was ‘United Nations’ van de Chinese kunstenaar Gu Wenda. Het kunstwerk hing bij de hoofdingang en bestond uit ragfijne lappen met ingeweven vlagmotieven en verzonnen karakters die wel iets van Chinees weg hadden maar geen betekenis hadden (zie de eerste foto). Toen ik echter later begreep dat de vlaggen uit mensenhaar waren gemaakt en dat de kunstenaar er niet voor terugschrikt om ook verpulverde placenta’s en zaad (!) voor zijn werken te gebruiken, had ik het met dit kunstwerk wel gehad :-)
