Ik betrapte mezelf erop dat ik tussen een restant zwaar afgeprijsde schoenen en laarzen niet zocht naar de mooiste modellen, maar vooral naar de exemplaren van de meest bekende designers. Niet het model, maar een welklinkende naam was mijn leidraad. Ben ik dan toch een merkenfreak?
Hoe ‘erg’ is het met ons gesteld? Zijn we uiteindelijk toch allemaal ‘merkenfreaks’? Allemaal gevoelig (gemaakt) voor de grote namen die we in de glossy’s voortdurend te zien krijgen? Of gaat het er uiteindelijk toch om hoe de dingen ons staan? Het antwoord zal voor ieder anders zijn.
Zo zijn er meisjes en vrouwen die weigeren kledingstukken van de grote merken te dragen, omdat er altijd wel een label of een merknaam in zicht op bevestigd is en ze ervoor passen om ook nog eens reclame voor deze ontwerpers te maken. Er zijn er ook die er een sport van maken om zich met weinig geld toch zo modieus mogelijk te kleden. Anderen vinden het de moeite niet waard om veel geld aan designerkleding uit te geven ‘omdat de mode toch zo snel verandert en je uiteindelijk alles zat wordt’. En weer anderen kiezen een soort gulden middenweg, sparen voor één enkel designerstuk (een accessoire of één enkel kledingstuk van een bekend merk) dat ze vervolgens met goedkopere kledingstukken combineren, juist omdat de combinatie van ‘duur/goedkoop’ zo cool is. En er zijn er ook die er een kick van krijgen om juist die zonnebril te hebben die ook de celeb van het moment heeft.
Onder welke categorie ik me schaar, nadat ik mezelf tijdens de uitverkoop op een zekere ‘merkgevoeligheid’ had betrapt? Ach… ik kan me in alle standpunten wel vinden. Een modefreak ben ik zonder meer (ik geef het toe!) en ik trek heus mijn neus niet op voor de trendy merken. Als het binnen de perken blijft, tenminste.
Maar waar de grenzen uiteindelijk liggen, dat zal voor iedereen verschillen. Hoe denken jullie erover? Hoe (niet) belangrijk zijn merken voor jou? Mail ons je reactie (zonder specifieke merken te noemen).
Reacties zijn gesloten.