Het is weer vrijdag. Tijd voor Esthers column. Die is deze week wel héél bijzonder!
Vanavond bezocht ik een lezing omtrent duurzame economie. Want daar moet het van gaan komen, zeker als we er niet té warmpjes bij willen zitten. 7 graden extra over 100 jaar werd als prognose gesteld als we geen maatregelen treffen. Koorts zou je ’t kunnen noemen… aardkoorts.
Dat wij onze zieke wereld moeten aanpakken was dan ook geen punt van discussie, de vraag is alleen…. hoe?
Regelmatig bekijk ik het tv-programma ‘Een dubbeltje op z’n kant.’ Het concept is steeds hetzelfde en altijd met een groen saldo als goede afloop. Heb je 1 aflevering gezien, dan ken je de hele serie. Toch volg ik het telkens weer en blijf ik me verbazen over hoe mensen zich in de financiële nesten hebben gewerkt en daar zelf niet uitkomen.
Overigens, echt arm ogen de kandidaten op het eerste gezicht niet: een normaal huis, een grote tv en qua figuur wat pondjes extra zijn geen uitzondering. ’t Is alleen dat ze lening op lening hebben. Blijkbaar kom je daar op eigen kracht niet zo makkelijk van af.
En zo is het ook met onze economie gesteld. Grondstoffen en energie, we verbruiken alsof alles oneindig is. Maar in feite ‘lenen’ we van de aarde zonder terug te geven. Sterker nog, naast al dat nemen, laten we een hoop troep achter… Het is een weegschaal die er zwaarmoedig van wordt….
Onze spreker was gelukkig wat optimistischer. Het is nog geen dubbeltje op z’n kant, maar de tijd om te gaan bezuinigen is zo langzamerhand wel aangebroken (…). De overheid, bedrijven, de consument… Allemaal moeten we spreekwoordelijk een duit in het zakje doen.
‘Verbeter de wereld en begin bij jezelf,’ was jarenlang de slogan. Want als alle consumenten voor duurzaam gaan, dan moeten bedrijven en de overheid daar wel op inspelen. Maar dat geldt ook als de overheid ons iets oplegt of wanneer bedrijven hun vervuilende producten opschonen. Laat ik het zo zeggen, we zetten elkaar in beweging. Het is alleen… wie zet de eerste stap?
Deze vraag is al tijden een punt van gesteggel, plus dat bedrijven jaren terug hebben geïnvesteerd in vervuilde industrieën dat eerst nog ‘even’ moet worden terugverdiend.
En de consument? Zelf doe ik wat ik kan: geen auto, weinig vlees, zo min mogelijk vliegen, kopen bij de kringloop, bewust leven… Maar de wereld heb ik nog niet zien beteren. :((
Integendeel, de aarde draait alsmaar rond in zijn steeds meer vervuilde omgeving. En net als de mensen van ‘een dubbeltje op z’n kant’ komen we maar niet uit dat viesieuze cirkeltje…
We missen de strenge Annemarie van Gaal en coach John Williams.
Ik hoor het ze zeggen: niet 1 sollicitatiebrief per week, maar minstens 10. En let op de uitgaven van de boodschappen, verkoop je spullen, schrap abonnementen en los je leningen zo snel mogelijk af wil je geen rente op rente krijgen. Het is geen kwestie van wie of wat, maar van én, én, én en nog eens én…
Ofwel, niet enkel werken aan het klimaatakkoord, maar ook aan schone landbouw, het plastic opruimen, minder auto’s, minder vliegen, de overbevolking aanpakken en heel veel creatieve oplossingen verzinnen, willen we met onze aarde in het groene komen…
En tuurlijk, dat is hard werken, maar dat wordt het sowieso.
Of je nu investeert in maatregelen of je betaalt je blauw aan de gevolgen van een vervuild milieu… Het geld moet linksom of rechtsom toch worden besteed. We hebben enkel de keus om voor de feiten uit te lopen of er achter aan…
Annemarie van Gaal en John Williams zouden het wel weten, en hopelijk komen wij ook tot dat besef. En laat een beter milieu niet bij jezelf beginnen, maar bij ons allemaal. Het gaat tenslotte om én, én, én… Want alleen dan zijn we sterk genoeg om onze aarde te herstellen en zal het, net als bij het dubbeltje op z’n kant, goed aflopen. :))
Door Esther, diëtiste, oprichter van Opdieet.nl. Esther houdt van lekker eten, lezen én schrijven. In deze column schrijft ze ‘met een knipoog’ over de alledaagse dingen van het leven.
