Mijn vriendin Estelle is een net dametje dat nogal op haar spulletjes is gesteld. Ze is een ‘have not’*, maar gek op haar terra cotta kleurige kater Robby die mooi past in de warme stijl van haar met smaak ingerichte woning. Alles is op elkaar afgestemd, zodat niets afsteekt of opvalt. En behalve dat Robby een zeer geliefd huisdier is, verlevendigt hij het interieur opdat hij dan weer een kussentje lijkt, een voetsteun, een poef of een bijzettafeltje. Al met al een mooi geheel bij elkaar.
En zoals Estelle haar nagels vijlt, stylt en lakt, zo moet de rooie Robby zijn scherpe kantjes bijschaven. Niets aan de hand zou je zeggen, hij heeft er zelfs zijn eigen speeltuin voor. Een stellage, stoel en paal; de hoek van de kamer is zijn domein om zich uit te leven, zodat zijn nageltjes goed getrimd en netjes verzorgd blijven.
Maar hoe mooi Robby ook harmoniseert met de omgeving, zijn instinct heeft hele andere ideeën. Want hij wil geen eigen plekje, maar dat van Estelle. Terwijl zij zich op haar sofa nestelt, markeert Robby dit meubelstuk als hun plaats, naar zijn smaak. Niets strak of zacht, maar gekrabd en deze structuur breidt zich steeds verder uit, tot wanhoop van mijn vriendin Estelle.
Nóg een speeltje ‘moet’ dit probleem verhelpen, maar doet dat tevergeefs. Net als geursprays, de plantenspuit of een kordate vermaning… De sofa blijft Robby’s favoriet, hoe groot de liefde voor zijn baasje ook is. Of wellicht juist daarom, want waar Estelle is, wil hij het ‘gezellig’ maken… Mijn vriendin ziet het met lede ogen aan.
Totdat ze begon over sokjes waarmee Robby kan krabben waar en zoveel hij wil. Als trappelzakjes, maar dan voor nageltjes, waardoor de sofa niet verder wordt aangetast. Eureca, ware het niet dat Robby ongetwijfeld zijn sokjes zal uit krabben en vervolgens zonder enige bescherming weer z’n gang kan gaan…
‘Iets stevigers zou misschien wél dé oplossing zijn,’ opperde ik, en zodoende kwamen we op het idee van laarsjes, ofwel, Robby als de gelaarsde kat!
Steelt de kat in het bekende sprookje de show met zijn deftige boots, dat doet Robby ook, maar tot de koning zal hij niet reiken. Wellicht tot de krant, maar bovenal is hij bekend in onze vriendenkring. We zien Robby op hoge en in leder gestoken poten door Estelles woning schuifelen en nog meer dan voorheen past deze kater bij het mooie interieur dat gelukkig niet meer wordt afgekrabd… :))
P.S. No animals were harmed. Estelle en ik lieten onze fantasie de loop gaan. Robby is en blijft ‘op vrije voeten’ en krabt vrolijk door…
*Over ‘have not‘ in een later artikel meer.
Door Esther, diëtiste, oprichter van Opdieet.nl. Esther houdt van lekker eten, lezen én schrijven. In deze column schrijft ze ‘met een knipoog’ over de alledaagse dingen van het leven.
