Vandaag (ja, het is gelukkig alweer vrijdag!) neemt Esther het bijna spreekwoordelijk geworden ‘houden van jezelf’ onder de loep… Een goede aanloop naar het weekend, zouden we zo zeggen! Het woord is aan Esther:
Het is bijna een psychologische wet en een eerste voorwaarde voor een gelukkig leven: houden van jezelf. Ten minste als je alle feel-good media mag geloven. Sterker nog, als je niet van jezelf houdt, kun je ook niet van een ander houden… Ai, het is niet niks wat er verkondigd wordt.
Zo trof ik ooit een psycholoog die dit thema als een mantra overdroeg. Wellicht met het idee dat ik zijn woorden na tig keer horen als vanzelf geloven zou. En bijna gebeurde dat ook. Nou ja, wanneer ik in zijn spreekkamer zat. Eenmaal buiten in de weerbarstige werkelijkheid was ik dat ‘houden van’ al snel weer vergeten.
Ik hou van mijn vader en moeder, mijn twee zussen, neefje, nichtje en lieve vrienden. Zij maken me vrolijk, voor hun doe ik klusjes met liefde en ik gun ze alle geluk van de wereld. Ik word blij als ik ze help met een goed advies, een luisterend oor en het is heerlijk om mijn dierbaren te verrassen met een bloemetje. (Mam, ik kom met een bosje tulpen hoor!).
Maar hoe ik mijzelf ook pamper en verwen, ik krijg geen lieve glimlach als blijk van waardering. En dat luisterend oor is ook best lastig in de stilte om me heen. En of ik nu zo vrolijk word als ik mezelf in de spiegel zie??? (kreun).
Laten we wel wezen, heb geen hekel aan jezelf. Jezelf verwaarlozen, tekort doen of de grond inboren, daar wordt geen mens gelukkig van. In die zin doet de relatie met je innerlijk, alter-ego of wat dan ook er zeker toe. In feite ben je met jezelf getrouwd tot de dood aan toe, en daarom kan deze relatie maar beter goed zijn. Zo bekeken had mijn psycholoog wel degelijk een punt.
In Californië bevindt zich de geloofsgemeenschap de ‘Zevendedagsadventisten.’ Zij zien hun lichaam als een tempel van de lieve Heer, met daarbij het gebod om er goed voor te zijn. Wellicht dat dit ook geldt voor hun innerlijk, hun ziel…? In elk geval is het voor hun verboden om te roken, alcohol te drinken en om vlees te eten. Niet zo verwonderlijk daarom dat deze mensen veel ouder worden dan gemiddeld. Maar wellicht ook doordat hun zorg is gebaseerd op een liefde die groter is dan enkel houden van jezelf. Met de Schepper in het achterhoofd (of misschien wel: in het hart) ben je vast meer toegewijd.
Een mooi idee, maar net als de mantra van de psycholoog, is het iets wat bij mij snel vervliegt.
Nee, liever zorg ik voor de mensen om me heen, en dat zij zich om mij bekommeren en blij worden van mijn aanwezigheid. Die wederkerigheid werkt veel beter dan alsmaar ploeteren om mezelf te koesteren. Liefde moet stromen; uitgaan en binnenkomen, en vooral niet blijven hangen in jezelf. Immers, is het niet veel fijner om te geven en te ontvangen? Anderen zetten mij in beweging, ik krijg gevoelens die blij stemmen, voldoening en er bekomt me een goed gevoel over mezelf. Ha! Wat mijn psycholoog met zijn mantra of met 1000 woorden niet kon waarmaken, ontstaat zomaar in een prettig sociaal verkeer! Mijn mantra is daarom: hou eerst van een ander, dan komt de liefde voor jezelf als vanzelf.
Door Esther, diëtiste, oprichter van Opdieet.nl. Esther houdt van lekker eten, lezen én schrijven. In deze column schrijft ze ‘met een knipoog’ over de alledaagse dingen van het leven.
Wil je meer uit Esthers column lezen, klik dan hier
