Groen, groen, groen. Groene gerechten. Groene thee. Ik leer zoveel van mijn Japanse vriendin Tomoko. Wist ik hoe ik groene thee op z’n Japans moest zetten? Tomoko legde het me uit en dit is wat ik ervan begrepen heb.
Het water moet niet koken maar bijna wel. De Japanse groene thee (het ziet eruit als groen gras) bewaar je in een gesloten bus. Je lepelt de thee op met een houten lepel (het moet echt hout zijn, zegt Tomoko). Ik kreeg dit beeldige theesetje van haar. Binnen in de theepot zit een filter (richting de tuit) zodat de blaadjes niet mee in de kopjes gaan.
De theepot bevat precies twee kopjes. Je schenkt de thee afwisselend in de kopjes zodat de een niet een heel slap kopje heeft en de ander een sterk kopje. Je kunt de groene theeblaadjes twee of drie keer gebruiken. Gooi ze na één keer niet weg (dat deed ik wel, en dat vond Tomoko echt erg). En houd het kopje heel respectvol met twee handen vast. Een hand leg je om het kopje, de andere hand ondersteunt het kopje lichtjes.
Tomoko leerde het me allemaal (zie, de tweede foto, ik weet zeker dat ik nog een heleboel fout doe, de thee die ik kocht was volgens haar niet Japans). Misschien weten jullie er meer van?
Tomoko woont inmiddels weer in Tokio waar ze in de sfeervolle omgeving van het Todoroki Ravine Park kookcursussen (casadetomokita.com) geeft voor iedereen die Japans wil leren koken.
Reacties zijn gesloten.