Er mensen die er alles aan doen om een kind op de wereld te zetten. Paartjes die een gezinnetje willen stichten maar het kindje komt maar niet, partners van hetzelfde geslacht met een kinderwens en singles die geen partner hebben maar dromen van moederschap.
Ze onderwerpen zich aan medische controles en pijnlijke bevruchtingsmethodes, werken zich door vele bureaucratische problemen heen, ze reizen ervoor naar het buitenland, tellen grote bedragen neer, kortom, ze hebben er alles voor over om het ouderschap te mogen meemaken. Niet altijd wordt deze droom werkelijkheid. Raakt de kinderwens niet in vervulling, dan blijft men ‘childless’, onvrijwillig kinderloos.
Een andere categorie mensen zonder kinderen is die van de ‘childfree’, d.it. kindervrije mensen, mensen die er bewust voor kiezen om geen kinderen te krijgen.
De Childfree beweging – de beweging van kindervrije mensen – zag het licht in Amerika en vertegenwoordigt een groep mensen die duidelijk voor ogen hebben dat het vader- of moederschap niets voor ze is, die menen dat ze geen kinderen hoeven hebben om zichzelf te verwezenlijken, en die zich er niet voor schamen om hiervoor uit te komen.
Het is niet zo dat deze kindervrije mensen niet van kinderen houden, tenminste dat geldt voor het merendeel, en ze hebben (meestal) niets tegen mensen die kinderen hebben of die wel willen, maar ze geven er de voorkeur aan om hun krachten, tijd en geld in het leven anders te besteden. Sommige kindervrije mensen houden van reizen en willen zich daarbij niet laten belemmeren door de geboorte van een baby’tje. Andere kindervrijen investeren hun tijd liever in hun werk of in hun partner waarmee ze op zich al een kleine gezinskern vormen. Er zijn er ook die menen dat ze geen goede vader of moeder zullen zijn, en er dus niet over piekeren om eraan te beginnen. Dat neemt niet weg dat ze geweldige en liefhebbende ooms en tantes kunnen zijn, die dol zijn op het gezelschap van de kleintjes van broer of zus. Alleen zijn ze zelf niet van plan om kinderen op de wereld te zetten.
Sinds de jaren negentig is het enigszins bespreekbaar om kindervrij te zijn, maar het is en blijft een moeilijke kwestie. Ook in de hedendaagse maatschappij moet het niet gemakkelijk zijn om uiting te geven aan het besluit om geen kinderen te willen. Nog steeds wordt het als vanzelfsprekend gezien dat een vrouw vroeg of laat zwanger wordt. Kindervrije vrouwen worden, als ze een partner en de leeftijd om kinderen te krijgen hebben, vaak onder druk gezet om kinderen te krijgen. Die druk komt van de eigen familie of vanuit de maatschappij. Steeds weer worden kinderloze vrouwen bestookt met vragen als ‘Wanneer krijgen jullie kinderen?’ en met waarschuwingen als ‘Hebben jullie nog geen kinderen? Pas op want de tijd gaat snel!’
Het ouderschap wordt altijd nog gezien als een instinct waar alle vrouwen van nature over beschikken. Als een vrouw dat instinct echter niet in zich voelt, dan ligt het voor de hand dat zij zich afvraagt of ze wel of niet een kind op de wereld moet zetten. Spreekt ze die twijfel eenmaal uit – of heeft ze haar keuze voor geen kinderen gemaakt -, dan wordt er al snel gereageerd met een: ‘Denk er nog maar eens goed over! Hier ga je spijt van krijgen. Je weet niet wat je mist. En denk ook eens aan al die mensen die geen kinderen kunnen krijgen!’
Sommige childfree personen – maar niet allemaal – gebruiken liever geen anticonceptiemiddelen en laten zich chirurgisch helpen om te voorkomen dat ze zwanger worden, of een vrouw zwanger maken, nu en in de toekomst. Mannen kunnen zich laten steriliseren door middel van vasectomie waarbij de zaadleiders worden onderbroken. Deze operatie kan maar moeilijk ongedaan gemaakt worden. Gewoonlijk gebeurt sterilisatie bij vrouwen door het afsluiten van de eileiders, via een hyperoscopische (onomkeerbaar) of laparoscopische sterilisatie (in principe omkeerbaar, maar niet altijd slaagt een hersteloperatie), maar sommige vrouwen die bewust geen kinderen willen, laten hun eileiders in z’n geheel verwijderen.
Deze ingreep is vrij radicaal en niet alle artsen zijn ertoe bereid, misschien ook omdat het wel heel definitief is, maar dat is juist wat kindervrije mensen beogen. Zij weten zeker dat zij geen kinderen willen. Hun beslissing is geen bevlieging, of het meewaaien met een mode, maar is gebaseerd op een instinct dat ze niet voelen. Ze weten zeker dat ze nooit een kinderwens zullen koesteren. Voor velen is de sterilisatie een mijlpunt, een bevrijding die hun in staat stelt om hun leven te leiden zoals zij dat willen.
Natuurlijk verschillen childfree mensen onderling en komt ieder voor zich, om verschillende redenen en op een verschillende manier, tot het bewustzijn om geen kinderen te willen. Er zijn kindervrije mensen die al heel jong ervan overtuigd zijn om nooit een kind te willen. Soms rijpt de beslissing met de tijd en blijft men een beetje heen en weer schommelen tussen ‘childless’, onwillekeurig kindervrij, en ‘childfree’, bewust kindervrij.
De maatschappelijke druk om kinderen te krijgen, kan heel groot zijn. Kindervrije mensen kunnen worden gediscrimineerd vanwege een instinct dat voor velen natuurlijk is, maar dat zij niet hebben. Deze sociale druk kan soms zwaar wegen. In dat geval kan het helpen om soortgelijken op te zoeken – bijvoorbeeld op internet – of om hulp te vragen aan een deskundige.
TRENDYSTYLE
