In het begin gaat alles van een leien dakje. Jullie zijn verliefd en er bestaan geen andere mensen op de wereld. De verliefdheid gaat over in liefde. De dagen rijgen zich aan een. Jullie zijn inmiddels een doorgewinterd paar. Maar het leven gaat door en brengt veranderingen met zich mee. Jij verandert, hij verandert. En op een dag begrijp je elkaar opeens niet meer. Jullie staat als kemphanen tegenover elkaar. De zoveelste ruzie. De situatie verhardt, de kloof wordt steeds groter. Dit had je nooit voor mogelijk gehouden.
En toch… kan het gebeuren. ‘We kunnen elkaar wel villen. We maken elkaar het leven zuur. We ruziën aan de lopende band, slaan met deuren. Ik herken hem maar ook mezelf niet meer. Wat moet ik doen? Ik hou toch zoveel van hem…‘, mailt Ingrid.
Door de veranderingen die zich in de loop van de tijd voordoen, kan het evenwicht in een relatie verstoord raken. Nieuwe banen, een kind, noem maar op. Frequente ruzies kunnen erop duiden dat de relatie niet meer in evenwicht is. Het vergt moed en energie van beide partners om de relatie weer in balans te brengen.
‘We hebben avonden en zelfs nachten doorgepraat. We hebben onszelf binnenstebuiten gekeerd. We hebben gehuild en geschreeuwd, maar uiteindelijk hebben we elkaar teruggevonden. Nu hebben we het beter dan ooit‘, schrijft Yvonne.
Misschien is de neiging groot om ruzies en discussies uit de weg te gaan. Je ervoor afsluiten doet minder pijn, ervan doorgaan lijkt soms de gemakkelijkste oplossing (maar misschien gooi je dan wel heel veel moois weg). Maar wil je er samen met je partner uitkomen, dan is het wellicht het beste de confrontatie met jullie crisis en met hem aan te gaan.
Daar is heel wat voor nodig. We zeiden het al: moed, energie. Voeg daar tijd en geduld aan toe (er kunnen soms wel jaren overheen gaan voordat het evenwicht weer helemaal hersteld is). Maar ook het lef om niet alleen je partner maar ook jezelf en je eigen fouten onder de loep te nemen. Om eerlijk tegen over elkaar te zijn. Om samen te proberen te begrijpen wat er aan de hand is en om te proberen vooral ook elkaar te begrijpen. Om elkaar te accepteren en te respecteren zoals jullie (nu) zijn. En samen aan de toekomst te willen bouwen.
Een voorwaarde is natuurlijk wel dat jij en je partner echt een oplossing willen bereiken en met elkaar verder willen. Alleen dan zul je al het werk, de energie en de pijn kunnen opbrengen om de crisis te lijf te gaan en er samen sterker uit te komen.
Kom je er samen niet uit en bestaat aan beide kanten de wil om verder te gaan, dan kan professionele hulp uitkomst bieden.
Herkennen jullie de situatie? Hebben jullie zo’n relatiecrisis meegemaakt? Hoe hebben jullie het opgelost? Hebben jullie tips?
REACTIES VAN TRENDYSTYLERS
Reactie
Wij zijn 8 jaar samen en hebben 2 prachtige kinderen.Ik denk dat wij ook in een crisis zitten!
alles is een sleur geworden, er zit geen vuur meer in onze relatie, langs mijne kant dan toch.
mijn vriend is altijd heel goed voor me, attent, een pracht van een vader voor onze kindjes en toch voel ik het niet meer!ik voel me eenzaam en alleen en toch ben ik nooit alleen!Ik ben altijd bezig met de kindjes, werk, huishouden en mijn vriend wil alles samen doen. Ik daar en tegen wil tijd voor mezelf, ik wil vrijheid ik voel me verstikt. Ik heb hem dit al eens verteld en hij snapt niet dat ik eens alleen weg wil en dit nodig heb,hij vond dit egoistisch van mij en hij voelde zich gekwetst
Als ik nu eens meer tijd voor mezelf had dan denk ik dat onze relatie er gaat op betere, maar ik krijg de tijd niet!
Reactie
Wij hebben ook crisis. hier woon pas een paar maanden samen, maar vaker ruzie. T lijkt alsof we elkaar niet begrijpen.maar we willen wel verder. We zijn nog jong. Hy is wel 10 jaartjes ouder. Ik weet niet als t probleem van ons te beschrijven is, want ik begrijp het ook niet, weet niet hoe mee om te gaan
Reactie
Gisteren barstte er weer een bom. Ik deed weer een aankoop, welliswaar altijd minimaal, rond de 5 euro. Voor stripboekjes voor mn broertje die toen ik er met kerst was niet de moeite nam even op te staan om erbij te zijn. Elke keer bij mijn familie is er wel iets negatiefs, en nu wil mn vrouw me verlaten omdat ik nog altijd energie en geld in die familie breng die mij nooit opzoekt, respecteert en mijn cadeaus waarderen of bewaren..na 7 jaar wil ze weg. En ik moet nu kiezen tussen de familie en haar..
Reactie
Dit is hard . Nooit gedacht dat ik op zo een bericht zou reageren . Ik heb zojuist , relatieproblemen ge googled en dit is de eerste site die ik aanklikte .Mijn naam is Pascal , ik ben 13 jaar gehuwd met Evelien en heb na veel pech maar toch gelukt een dochtertje van 2 jaar oud . Je zou denken dat het goed gaat met mij en mijn huwelijk . Ik leef in een kangaroo woning met mijn schoonmoeder , dat betekent dat mijn schoonmoeder bij ons inleeft .Ik vond daar geeen graten in want de financiele voordelen zijn groots , je split de kosten van het huishoucen en de energieprijzen. Maar , ik heb zojuist geweend , als man is dat moeilijk te begrijpen . Ik hou enorm veel van mijn vrouw , maar doordat we samenwonen met mijn vrouw haar moeder is de privacy beperkt . Mijn vrouw wil niet naar bed met mij als mijn schoonmoeder thuis is .Nu , iedere zaterdag namiddag gaat mijn schoonmoeder winkelen met haar zus , dus dan is het mogelijk om met mijn vrouw naar bed te gaan. Als mijn dochtertje in bed zit en slaapt . Anders niet, mijn vrouw wil het niet doen als mijn schoonmoeder thuis is . Ik heb het gevoel dat ik een nr moet trekken om dicht en intiem met mijn vrouw te zijn . Nu , morgen is het zaterdag . Maar het is erg gesneeuwd hier , dus besliste mijn schoonmoeder om thuis te blijven .Dus kan ik weer niet intiem gaan met mijn vrouw , dat is nu al 3 weken . Toen ik het haar vanavond vraagde of moeder ging winkelen morgen , dan knikte ze nee , ik barste in tranen uit . Ik heb al de hele week zin maar nu blijkt dat ik nog minstens een week moet wachten ….. Mijn vrouw reageerde niet op mijn tranen , en ik weet niet meer wat te doen ..
Reactie
ik zit ook met een groot probleem we zijn nu bijna 3 jaar bij elkaar in het eerst was hij heel aardig en hij trok bij me in en veranderde helemaal had niks meer te zeggen in mijn eigen huis mijn katten mogen niet meer naar binnen die zwerven nu meestal op straat mijn kinderen kan hij niet mee opschieten heb gezegd dat ik een einde aan onze relatie wil maken maar hij heeft geen huis daar moet hij eerst op wachten we slapen nu apart ik slaap op een logeer bed maar we hebben verder niks meer doet natuurlijk wel pijn een relatie met hem gehad en hij woont nog steeds bij mij op een huis wachten maar hij wil geen vrienden blijven als hij een huis heeft wil hij me nooit weer zien wat vinden jullie hier van raar verhaal toch
Reactie
Wij hebben ook hier een crisis in ons huwelijk. Wij zoeken ook professionele hulp maar dat duurt 6 tot 8 weken voor je aan de beurt bent. Ik kreeg contact met een vrouw via een datingssite omdat ik dat interessant vond. Maar zij wil meer en ik eigenlijk niet. Ik ben voor de kick meegegaan in haar verhaal en zit er nu middenin. Alleen hulp helpt mij eruit. Mijn vrouw weet niet meer waar ze aan toe is, ze wil wel verder met mij en samen oud worden.
Reactie
ik zit momenteel in zo’n crisis ik zie hem graag doe er alles voor maar hij zegt dat hij met niet graag meer ziet zijn liefde is op wilt samenblijven voor de kinderen ik niet wil verder met hem dit duurt nu al zo’n jaar geef hem tijd… hoelang vrijen dat gaat wel maar eens knuffelen lief woordje hoe krijg ik dit terug??? wie weet raad; praten doe hij niet hij zwijt kan dan niets vekeerd zeggen zegt hij laf noem ik dat.
Reactie
Ik voel me de laatste maanden enorm alleen… we zijn bijna 7 jaar samen en hebben een zoontje van 1 jaar en 4 maanden. Het is zeker een crisis en hoe eruit te komen is de grote vraag. Elke toenadering van mijn kant word afgewezen… tenzij hij zin heeft in seks, dan plots ben ik wel even belangrijk. Een knuffel, wat affectie, een lief woordje of wat romantisch gedoe, het is eeuwen geleden. Leuke dingen doen met ons 3tjes wil hij niet, liever een hele dag voetbal kijken. Bankhangen…
Bij de stomste dingen krijg ik een snak en een beet, afgeblaft als een hond. Ik weet heel goed dat ik dit niet verdien, ik doe elke dag mijn uiterste best om een goede mama en vrouw te zijn. Maar het is nooit goed genoeg. Dit alles kwetst me zo enorm. Praten dat kan hij niet, heeft hij nooit geleerd vrees ik. Als ik erover wil praten wordt hij meteen boos en is z’n ego gekrenkt. Op die manier kan ik ook niet praten. Hij is zo egoîstisch de laatste tijd.. gaat elke week wel met vrienden weg etc. Vind het teveel moeite om mij een berichtje te sturen of hij thuis komt voor het eten of niet.
Ik voel me radeloos… het kan niet van één kant blijven komen, maar in zijn ogen doet hij niks verkeerd. Ik voel me gebruikt als huisvrouw en seksspeeltje maar emotioneel blijf ik op mijn honger zitten. Ik ben gewoon niet belangrijk.
Reactie
Wat een herkenbaar verhaal. Zelf ben ik 35 jaar en heb een relatie van 17 jaar. Ik hou zielsveel van mijn vriend.. maar hij heeft afgelopen week verteld dat ‘het’ er niet meer is.. Ik heb zoveel pijn en verdriet.. We waren in januari in relatie therapie gegaan en dit heeft me veel goeds gebracht want, helaas, het gaat niet meer vanzelf helaas.. maar nu heeft hij het toch uitgemaakt. Ik wil hem niet kwijt en ook niet ons leven met mooi koophuis, dieren enz. Ik voel me verscheurd door hem.. Hij is altijd zo lief en nu nogsteeds. We willen zonder ruzie uit elkaar. Ik vind het erg moeilijk. Ik ben ook bang dat er een ander is..
Reactie
Wij zijn 14 jaar samen waarvan ondertussen 7 jaar gehuwd. Wij hebben twee prachtige kinderen, een jongen van 11 en een meisje van 9. Sinds ons huwelijk blijkt het fout te lopen. Mijn vrouw heeft nooit duidelijk kunnen zeggen wat er mis liep, wat zij te kort kwam of wat dan ook. Ik heb steeds getoont wat ik verlangde, mij open gezet voor contact, mijn liefde voor haar getoont, wat moest il nog meer doen? Nu stelde zij relatieterapie voor waar zij mij duidelijk maakte dat ze mij niet meer graag ziet en dat ze wil scheiden. Ik ben er kapot van. Is verder gaan met relatieterapie nog zinvol nu haar besluit rotsvast staat? Ik wil er alles aan doen om mijn relatie te redden. Ik ben ten einde raad.
Dirk
Reactie
Hallo,
We zijn ruim 7 jaar samen geweest en hebben samen een prachtig dochtertje van 2 jaar.
Bij mijn tweede zwangerschap sloeg hij zo in paniek en wilde absoluut geen tweede kindje. Ik heb abortus gedaan, dacht dat alles wel goed ging komen, maar dat ging niet. Ik ben gedurende een jaar depressief geweest.Ik kon hem niet meer in de ogen kijken.
Ik kon hem niet vergeven en kon hem hierdoor geen liefde of intimiteit meer geven. Heb besloten om de relatie te beeindigen omdat er te veel spanningen waren. Nu ik alleen woon met mijn dochtertje is er geen dag die voorbij gaat zonder aan hem te denken. Ik ben altijd een zelfzeker iemand geweest, heb zielsveel van hem gehouden, maar iets is gebroken. Ik wou dat we de tijd konden terugspoelen, terug naar vroeger, en alles anders konden doen. Als hij er niet is , mis ik hem, als hij er wel is, komen de herinneringen van die crisisperiode weer naar boven en wil ik hem niet meer zien. Ik wordt gek van mezelf. Hij heeft zich wel 1000x verontschuldigd en geeft mij alle ruimte die ik nodig heb, heeft begrip voor mijn depressie en voelt zich hier helaas verantwoordelijk voor. Ik steek alle energie in de opvoeding van mijn dochter en mijn werk, maar er blijft een leegte in me die ik niet meer ingevuld krijg. Kan dit goed komen? Heb ik professionele hulp nodig? Of ben ik echt gek aan het worden? Nog iemand met zo’n dubbele gevoelens?
Reactie
Ik zit zo al deze reacties door te lezen en voel mij ”blij” dit te lezen. Ik een vrouw eind 30 en een relatie van 19 jaar waarvan 14 jaar getrouwt.Ook ik zit niet lekker in mijn huwelijk, al 4 jaar lang probeer ik mijn man uit te leggen hoe ik me voel , tot vorige week..heb ik hem een brief geschreven hoe ik me voel en wat ik wil. Hij is ervan geschrokken dat hij mij nog nooit zo serieus heeft genomen, hij dacht altijd ze gaat toch niet weg. Ik kan niet meer en het houden van is weg. Ik ben verliefd geworden op een andere man die mij weer blij maakt en mij weer leert houden van.Ik heb gevraagd aan mijn man of die mee wilt in therapie..wat ik dus wel wil, vind dat je alles moet proberen om te kijken of je relatie nog toekomst heeft. Tegenwoordig geven mensen wel snel op.
Zijn eerste reactie was ik wil dat niet dat kunnen we zelf wel. Nou dat denk ik dus niet….houden van terug krijgen doe je niet zomaar!!! Ik geef niet zomaar op ..maar vraag wel medewerking van hem.
Er speelt van alles door me hoofd, onze kinderen wat een verdriet zullen die hebben. Dat doet mij zeer…maar moet ik dan zo doorgaan op deze manier? En waar blijft mijn geluk dan?
Zoveel vragen die mij bezig houden het is een ”last” wat ik meedraag elke dag. De dag nadat hij de brief van mij had gekregen geeft die mij elke dag knuffels en kusjes ..maar het onderwerp snijdt die niet aan..hij vermijdt het. Met knuffels en kusjes alleen komen we er toch niet?
Als hij er echt voor gaat dan geef ik de relatie met de man waar ik verliefd op ben op. Dat heb ik er zelfs voor over hoe moeilijk dat ook is. Het steunt me wel om soort gelijke problemen te lezen. Ik ben niet de enigste !!
Reactie
Hallo heeft er iemand ervaring.
We zijn ruim 10 jaar samen en we hebben 2 parchtige kinderen. Relatie is altijd wel stabiel geweest. Afgelopen jaar was moeilijk. Na de geboorte van onze 2e ben ik een half jaar ernistig ziek geweest.We zijn nu uit elkaar gegroeid en hij zegt geen gevoelens meer voor mij te hebben(als geliefde). Houd van me als de moeder van zijn kinderen. We willen er wel voor gaan, maar hoe krijgt hij zijn gevoel voor mij terug?! Voel me zo machteloos.(zijn al bij relatie therapeut nu).Tips?Ervaringen…dat t ook goed kan komen.Graag.M.
Reactie
Hoi ik leest net bericht hieronder. ik zit met precies hetzelfde. heb ook 6 maanden een relatie die in het begin erg goed ging.. maar gaan nu door een crisis. dit kwam door het feit dat ik me erg benauwd voelde in de relatie en niet meer mezelf kon zijn, we waren ook hele dagen samen en met elkaar bezig.. het enige verschil met het verhaal hiervoor is dat ik het rustig aan wil doen en hij op zich ook wel mee eens is. dus we hebben besloten om elkaar niet zo vaak meer te zien, maar ik merk wel dat hij het er wel meer moeite mee heeft. ik twijfel op dit moment ook nog of we samen horen, hoewel ik hem ook erg leuk vind.. ik weet niet meer wat te doen. ook bij mij is hulp welkom!
Reactie
mijn relatie is prima heb anderhalfjaar een relatie ben 22 jaar oud en mijn vriendin bijna 20. Heb zelf vanaf me 14e leeftijd veel dames versleten, en nu heb ik de vrouw van me dromen gevonden heb nog steeds vlinders alleen we zitten in een dipje het is wat sleurig nu, en we twijfelen of samenwonen wel een goed idee is. Hoe kan ik dit in positiviteit om zetten want samenwonen moet er een keer van komen als we nagaan dat we wel toekomstplannen hebben en beide willen.
iemand een tip?
Groetjes…
Reactie
Ik heb 6 maanden een vriend gehad. We hadden een heel passionele relatie maar eigenlijk vooral een haat-liefde relatie. Of onze relatie ging super goed of we hadden dagen ruzie. Maar ik zie hem toch heel graag en daarom hebben we het nog een kans gegeven omdat we in onze break elkaar nog vaak zagen en elkaar niet konden missen. Nu lijkt het ons precies niet te lukken om terug een gelukkig koppel te zijn. Mijn vriend wil alles rustig aandoen maar hij wil niet bij me slapen, hij ziet me niet zo vaak als vroeger, hij kan niet het gevoel geven dat hij me graag ziet. Hij zegt dat dit komt omdat hij het rustig wil aandoen en niet terug in dezelfde sfeer als vroeger wil komen. Probleem is dat ik dat ik het precies wel nodig heb om te weten dat hij me graag ziet. Dusja ik weet niet wat ik aan deze crisis moet doen. Hulp is welkom!
Reactie
Ik ben zoals je noemt een jonge stiefmoeder. de ex van mijn inmiddels verloofde is letterlijk gestoord. mijn vriend is militair en is inmiddels als 3 maanden weg. de kinderen van zijn ex en mijn verloofde hebben me ook proberen gek te maken. mijn vrienden enz wonen hier allemaal best ver vandaan. even simpel gezegd ik hou van mijn vriend/verloofde. ben afgelopen maanden door een hel geweest. en merk steeds meer dat zijn ex en kinderen mij harder hebben gemaakt ook tegenover hem.
Nog een paar maanden te gaan voor hij terug is maar ik weet nu al dat we moeten gaan werken aan onze relatie. Laatste maanden hebben we meer bonje gehad dan in onze gehele relatie.
En de bonje was dan over de telefoon en internet.
Reactie
Ik blijf van mening als je in een relatie zit blijf je er voor vechten.
Ik ben nu ongeveer 4 jaar samen met mijn vriend. Sinds een jaar wonen we ”officieel” samen. Sinds december zit ik niet meer op mijn opleiding en heb ik ook momenteel geen werk. Hij wordt er helemaal gek van, als hij thuis komt word ie al chagerijnig van niks.. Ik zeg niet eens iets en hij tript em al zomaar. Hij zegt dat het is omdat ik lui ben en dat ik niks wil doen. Maar dat is het echt niet. ik ben er achtergekomen dat ik 3.5 maand zwanger was en dat ik daarom me elke dag zo slecht voelde en niet uit bed kwam. Maar hij begrijpt dat niet, hij denkt dat ik niks wil doen en maar op me lui reet wil zitten.
Voor mij betekent hij alles, hij was altijd al mijn beste vriend, voordat we een relatie begonnen. En we houden zo veel van elkaar dat het zo moeilijk is. Ik wil neit bij hem weg want ik hou echt heel vele van hem. Maar het kan niet van 1 kant komen.
Hij moet ook er iets aan doen en niet alleen ik.
Reactie
Als de liefde zo diep zit en je zoekt elkaar toch weer regelmatig op zou ik zeggen “geef het nog een kans”. Zo weet je dat je er alles aan gedaan hebt en mocht het niet werken, kun je je er misschien ook makkelijker bij neer leggen. Anders zul je altijd met de vraag rondlopen of je de ware niet hebt laten wegglippen…. Mij is altijd verteld dat het leven gepaard gaat met risico’s nemen. Doe je dat niet heb je een heerlijk rustig leven zonder al teveel rompslomp, maar vraag jezelf wel af of dit het leven is wat je werkelijk wilt….
Reactie
hij en jij kunnen er niks aan doen, als hij weet dat je het in je verleden moeilijk heb gehad hoort hij jouw niet het gevoel te geven dat er iets aan de hand zou zijn. hebben jullie al eens samen rond te tafel gezeten zodat je even je ei kwijt kon. ik heb ook zo’n relatie gehad met mijn ex. ik werd ontzettend jaloers en onzeker omdat hij vreemd was gegaan, met mijn domme kop vergeven. je wantrouwt hem, en ik weet dat ik in mijn volgende relatie het er nog moeilij k mee zal hebben, net als jij nu hebt. praat met je vriend, als hij jouw begrijpt horen jullie er samen aan te gaan werken, want uiteindelijk draait de relatie om jullie 2. en moet je er samen aan werken, en geloof me.. als hij om je geeft en echt van je houdt, wilt hij je er echt bij helpen, laat hem jouw merken dat je echt de enige bent en geen geen rede is tot jaloezie!
groetjes Charissa.
Reactie
wie heeft er goeie tips om geen jaloerse vriendin meer te zijn? het maakt je relatie echt kapot..
ik ben heel erg jaloers en dat komt mede door wat ik in mijn verleden mee gemaakt heb.. mijn vriend kan er niks aan doen maar ook hij geeft me soms het gevoel dat er mis aan de hand is dan hij zegt.. daar kan ik niet tegen en ga ik raar reageren enz.. het maakt alles kapot..
wie heeft er een oplossing?
graag hoor ik reacties
Reactie
tja, hoe kom je door een crisis. Ik zou het grag willen weten. Wij zitten er middenin. 10 jaar bij elkaar, 2 schatten van kids maar we kennen elkaar niet meer. Na vele ruzies en scheldpartijen die alleen maar uitliepen op pijn en verdriet hebben we besloten om hulp te zoeken. Een ding weten we zeker, we gaan ervoor. Het is hard werken, praten, praten en nog meer praten. Dingen van elkaar leren accepteren, van jezelf leren accepteren en ook elkaar weer leren kennen. We zijn er nog lang niet maar door een therapeut die ons net die vragen weet te stellen dat we weer genoeg hebben om over te praten, hebben we wel weer alle hoop. Tip: schroom niet om hulp te zoeken zeker niet als jullie allebei echt samen verder willen, ook voor elkaar en niet alleen maar voor de kids. Gr.
Reactie
hallo,
Mijn vriend en ik zijn allebei heel erg jaloers. Dit kan een teken zijn van liefde, maar het kan ook erge ruzies veroorzaken. Mijn vriend maakt mij heel vaak expres jaloers en daarkan ik niet tegen. Andersom heeft ie zelfs liever niet dat ik tegen andere mannen praat. We werken allebei bij hetzelfde bedrijf en daar hebben we elkaar ook leren kennen. Het bedrijf is echt een mannen bedrijf en er lopen dus ook niet veel vrouwen rond. Nu is mijn vriend heel erg jaloers op een collega van ons, terwijl dat helemaal nergens voor nodig is. Hij voelt zich heel rot erover omdat hij bang is dat ik vreemd ga, voor mij is dat gevoel hetzelfde omdat hij mij heel de tijd jaloers maakt, weet ik niet of hij wel trouw is of niet. Dit zorgt voor veel ruzies, onzekerheden en spanningen. Ik moet op mijn gedrag letten als we samen ergens zijn gewoon om een ruzie te vermijden. Ondertussen zit ik ook heel de tijd op hem te letten en wil ik weten met wie hij belt of smst. Dit is een hele slechte eigenschap van ons allebei. Hoe kan ik dit oplossen? Hij wil nu zelfs niet dat ik naar het werk toe ga als hij er niet is. Als er! Iemand tips heeft, hoor ik het heel graag. Groetjes van een super jaloerse vrouw
Reactie
heb net een relatie van 8jaar achter de rug en al heb je moed en energie nodig…als de ene wel wilt en de ander niet dan houdt het toch echt wel op;al gaven we veel om elkaar,hij had geen behoefte aan relatie-therapie.Ik ging er wel heen,want had zoite s van je wordt er alleen maar beter van.”Onze” crisis is beëindigd,trok het niet meer en koos nu voor mijn eigen,al klinkt dat egoïstisch;hij deed geen moeite voor me..wat moet ik dan? Wees open en eerlijk naar elkaar toe en aan jezelf,geef je fouten toe en durft alsjeblieft een SORRY te zeggen.Dat laatste is zo belangrijk!!!! Voor degene die in een crisis zitten:
Als je écht van elkaar houdt,vecht ervoor,al moet het met een “pro”erbij.Stop met te snel opgeven.Wens alle stellen sterkte toe en heel veel geluk samn
altijd openstaan voor de andere en soms moet de ander slikken, en elkaar gelijk geven en heb je een mond om ermee te praten, weglopen? Maakt het alleen maar erger, of een uitweg zoeken, gewoon face to face
Reactie
Wij hebben dus geen ruzie, maar wel crisis hier nu. Ik denk weleens: hadden we maar ruzie, dan kun je effe flink knallen tegen elkaar. We zijn uit elkaar gegroeid door werk, carriere. We zijn van plan om samen even een time out te nemen en van elkaar apart te leven. Hoe dit uitpakt?? Ik kan het je over een halfjaar vertellen…..
Reactie
Onlangs zijn mijn partner en ik in een “nieuwe” relatiecrisis terechtgekomen waarbij hij een andere vrouw heeft gehad en hij mij en de kinderen een aantal weken heeft genegeerd en laten barsten. Na deze weken besloot hij terug te komen aangezien hij nog steeds van mij hield en toch graag aan onze relatie wil blijven werken. Wij zijn terecht gekomen bij een Journey therapeut over wie wij uitermate tevreden zijn en dan met name over de therapie zelf: de Helende Reis. Niet alleen voor relatiecrisis kan dit een oplossing(en) bieden maar ook voor diverse andere persoonlijke kwesties. Wij zijn hierdoor meer en beter met elkaar gaan communiceren en hebben inmiddels diverse emotionele blokkades uit ons verleden kunnen oplossen. Door deze therapie is er nog hoop om de moeilijkste problemen nog te kunnen oplossen en toch samen verder te kunnen gaan in een relatie. Groet J.
Reactie
oke
Ik hou van hem
Maar hij ziet mij als een moeder of weet ik niet wat moet ik doen
Reactie
Nou mijn relatie is op en top oke en dat weet ik zeker want ik vertrouw mijn vrouwtje al vele jaren en zij mij ook dus geen twijfel is mogelijk.In een relatie gaat het ook om vertrouwen in elkaar hebben anders kan een relatie niet overeind blijven
Reactie
mijn( lesbische )relatie met mijn vriendin lijkt een beetje op het verhaal wat ik net lees hierboven, alleen wij zijn nu uit elkaar, maar wonen nog wel in hetzelfde huis, dat gaat soms goed, soms niet natuurlijk..door de vele ruzie’s en verwijten over en weer is mijn vriendin open gaan staan voor andere, en ja is verliefd geworden, weliswaar is dat wederzijds, alleen die andere zit ook in een relatie, en weet niet zeker ofdat haar gevoelens oprecht zijn of een vlucht ergens in..kan dus de keuze niet maken, eerst kiest ze voor haar eigen relatie, dan heeft ze weer spijt..ik daarin tegen wil blijven vechten voor mijn vriendin, en er alles aan doen om toch nog voor haar te vechten, ze zegt nog heel veel van mij te houden, maar dat ze daar nu niets mee kan omdat ze gevoelens heeft voor die ander..we doen samen nog heel veel dingen, slapen nog zo nu en dan in 1 bed..eten samen, sporten samen, en zijn er ook voor elkaar mocht dat nodig zijn..daar bedoel ik mee, als de 1 ! Behoefte heeft aan een knuffel of kus dan word die ook gegeven..wat moet ik nu, moet ik haar loslaten ( juist omdat ik nog zoveel van haar hou ) of moet ik afwachten en blijven vechten voor haar..mijn gevoel zegt steeds, het komt wel weer goed..aan de andere kant, hou ik mijzelf niet gigantisch voor de gek..ppff..
Reactie
heb het met hem proberen uit te praten maar het bleek dat we te veel verandert waren,ik heb aan het gevraagt of ik even tijd voor me zelf mog om alles te laten bezinken en goed na te kunnen denk.ma hij kon me niet met rust laten. Na een tijdje er tegen aan gekeen heb ik het opgeven.na nachten lang niet kunnen slapen.ben ik in gaan zien dat we meer uitelkaar waren geroeit dan bij elkaar.met veel pijn in me hart heb ik de relatie aan een eind gemaakt.en achter af heb ik er nu het gevoel er bij dat het beter zo is.voor mij was het een opluchting, dat ik er een punt achter heb gezet.
Reactie
goedenavond,
Ik heb misschien wel het raarste van het raarste. Me vriend en ik groeien uit elkaar vanwege zijn moeder. Die bemoeid zich werkelijk met alles wat om onze relatie gaat. Ze mag mij ook niet. En loopt mijn vriend en “vrienden” op te stoken dat hij het met mij moet uitmaken,terwijl ik niets verkeerds doe.. En het probleem is ook.. Hij komt ook niet voor me op en laat ook niet zien dat ik zn meisje ben en dat hij trots op me is. Ik heb ook tegen hem verteld, zeg tegen je moeder wat je wilt ze moet er maar mee leven. Als je met mij verder wilt zul je toch voor mij moeten gaan kiezen. Maar dat kan hij dus niet. Het probleem is dan ook dat ik bij hem en zn moeder inwoon.. Heeft er iemand alsjeblieft nuttige tips wat ik kan doen om dit om te draaien want het is al een half jaar dat ik me echt niet goed voel met mij eigen relatie. Het probleem is ook hij praat niet met mij maar wel met zijn moeder en leuke dingen doen met mij doet hij ook niet maar als er maatjes van hem zijn of zn moeder heeft hem nodig dan kan het allemaal wel en als ik iets van hem vraag krijg ik een diepe zucht. Help!!
Reactie
ja eerlijk zijn en doordrammen tot dat je alles uit hem gehaad heb
En ik ga geen jaren weggooie om weer in balans te komen als je het idee al hebt om niet meer veder tegaan
Reactie
Gewoon elkaar een flinke klap in het gezicht geven… De wonden erna samen likken en dan is alles weer goed! Ps: dit kan alleen als je honden hebt. Groetjes,
D.e & A.
& Diesel
Reactie
tja, op een gegeven moment worden de dingen die jij eerst zo leuk en charmant aan hem vond (Denk aan zijn sterke eigen wil, nochalance, zelfverzekerdheid, ‘eeuwige’ kennis en nog vele andere zaken)irritant. Je gaat je ergeren. En dan moet de liefde uiteraard sterk genoeg zijn om alle negatieve punten te vergeten. Opeens zie je veel meer negatieve zaken dan eerst. En je gaat je serieus afvragen of de negatieve punten wel afwegen tegen de negatieve. (We moeten immers wel realistisch blijven he dames)
Reactie
Je zult je afvragen of je met deze persoon verder wilt gaan, of dat je wellicht elders een grotere vis aan de haak kan slaan. Het is een keuze en een belangrijke afweging die je voor jezelf moet maken. Je hebt immers gelukzalige momenten met hem gedeeld en je zult willen weten of je er niet slecht aan zou doen om de relatie te beeindigen. Want stel dat het de verkeerde keuze. Hoe je het best deze keuze kan maken, al sla je me dood. Ik heb geen flauw idee. Ik zit zelf momenteel in dit schuitje dames. Zodra ik eruit ben laat ik het je weten. Oja, wat ik wel heb geleerd is dat praten toch het beste is wat je kan doen om je relatie nieuw leven in te blazen. En mocht dat niet helpen dan is een goed gesprek de beste manier om je relatie te beeindigen.
Reactie
nope niet gehad, en alles gaat lekker goed hoor ;)
Reactie
hallo
Ik wou ook even wat vertellen over mijn relatie
In het begin was het inderdaad alsof niemand meer bestond behalve wij tweeen we deden leuke dingen en hadden het goed nooit ruzie maar nu op eens ergeren we ons aan alles van elkaar,ik zelf zit met emotionele problemen uit het verleden en ben daarom bij het riagg om dat op te lossen ,mijn vriend heeft adhd en ik heb borderlinde dus dat botst erg vaak,ik voel me heel snel aangevallen waardoor ik heftig kan reageren of ineens in tranen uit barts mijn vriend is het tegenovergestelde hij is vrij hard en merkt het vaak niet eens als hij een botte opmerking maakt,ik weet wel dat ik genoeg van hem hou om er iets aan te doen en ik weet alleen niet zo goed hoe want ook bij hebben uren met elkaar zitten praten maar misschien doen we het op de verkeerde manier. Kan iemand mij advies geven? Groetjes c.
Reactie
Ik heb nou bijna 5 maanden met mijn vriend en in het begin ging het echt geweldig tussen ons. Maar na een paar maanden werd het steeds slechter, zo kwamen we erachter dat we amper dezelfde interesses en hobby’s hebben maar toch houden we wel van elkaar. Jammergenoeg hebben we bijna elke dag wel een discussie en ik wil heel graag dat onze relatie beter wordt maar in zijn ogen hoeft hij niets te veranderen en doet hij alles al goed. Bovendien wil hij zijn eigen fouten niet toegeven.. Lastig! Toch zal ik wel blijven proberen onze relatie te verbeteren.
Reactie
Mijn vriend en ik zijn bijna 2 jaar bij elkaar. Het ging altijd super, ondanks dat we veel van elkaar verschillen. Hij is af en toe té moeilijk en ik ben té makkelijk. Maar we hebben elkaar heel goed aangevuld in die jaren. Ik bracht rust in zijn leven en hij maakte mij af en toe wakker in mijn wereld en zorgde voor wat actie in mijn leven. We zagen ons verschil vaak als iets positiefs, iets waar we elkaar mee konden helpen. Maar nu lijkt het alsof het verschil tussen ons steeds groter wordt. Hij wil niet dat ik rook, op tijd op onze afspraak kom, niet teveel drink (alcohol) als hij er niet bij is.. Ik word er zo gek van! Alsof hij de baas over mij is! En dan vraagt hij ook nog is of ik nog gerookt heb of gedronken.. Hij controleert me echt! Vreselijk! Het afgelopen weekend hadden we dus ook afgesproken elkaar niet te zien. Om even over alles na te kunnen denken.. Wat we nu precies willen. Maandag hebben we daar dus over gepraat maar we zijn er nog niet uit. Hij wil niet met iemand verder die rookt, dus heb ik geen keus. Ik kan het niet uitstaan dat hij zoiets van me vraagt.. Zo hoort het toch niet in een relatie?! Nou hebben we wel al bij elkaar geslapen en we willen elkaar echt niet kwijt. We hebben toch zo iets moois samen. En iedereen heeft weleens ruzie.. Alleen kan ik me er nu nog zo over opwinden, nu ik dit schrijf.. Dat ik denk: Weet ik het wel zeker?? Wil ik nog wel bij hem blijven?
Reactie
ik zit zelf nu ook met me vriend in zo’n crisis. Het probleem bij ons is dat hij niet over problemen praat. Ik heb het op allerlei manier gebrobeerd maar het lukt me niet. Ik hou te veel van hem, om hem los te laten. Wat moet ik doen?
Reactie
Zit er nu in! Hij wil een kind, ik niet. Wie geeft toe aan de wens van de ander en wat is wijsheid? We hebben al wat hobbels overleefd maar dit is een dikke sta in de weg. Iemand ervaring en tips? Groetjes M.
