‘Ik haat Emily, hoe kun je daarnaar kijken?’ was het commentaar van een vriendin van mij. Ik daarentegen vind haar wel grappig, al is haar karakter onwerkelijk en (te) weinig uitgediept. Maar waar het mij in Emily in Paris om gaat is niet Emily (Lily Collins) – die kan voor mij part doen en laten wat ze wil – maar haar mode looks.
Die komen uit de koker van Marilyn Fitoussi, kostuumontwerper, in samenwerking met kostuumconsultant Patricia Field, bekend van Sex and The City, en een legendarische naam. Saillant detail is dat Fitoussi Frans is, iets waar de Amerikaanse Field en producer Darren Star klaarblijkelijk (toch) behoefte aan voelden voor deze in Parijs gesitueerde romantische komedie.
Want dat is Emily in Paris: een romantische komedie. ‘En daarom,’ zeggen Field en Star, ‘kan de werkelijkheid ons niet schelen.’ Met die opmerking tackelen ze onmiddellijk de kritiek op de vaak onrealistische outfits en stopten ze kostuumontwerper Fitoussi toen ze Mindy (Ashley Park), Emily’s steenrijke Aziatische vriendin, een paar doodgewone sneakers aan de voeten wilde steken.
Hoewel de Amerikaanse Emily in Parijs woont en werkt, en ongetwijfeld bekend is met de Franse kledingstijl en Parisienne modelook, lapt ze die op grandioze wijze aan haar (kleurrijke) laarzen. Motto’s voor haar kledingstijl die heel Amerikaans (hoe kan het ook anders?) aandoet, zijn ‘Women who think too much taste can be boring’ en ‘More is more and less is a bore’.
Terwijl Camille Razat, Emily’s frenemy, dat is vriendin/rivaal in de liefde, en Sylvie (Philippine Leroy-Beaulieu), Emily’s Franse baas, het op peperdure, superchique maar tegelijkertijd meer ingetogen en monochrome outfits houden, gaat Emily als een bontgekleurde, exotische vogel door het leven. Haar look staat haaks op de beroemde Parisienne look die doorgaans bestaat uit jeans, een donkerblauwe blazer, een wit T-shirt, witte sneakers en een vluchtige borstel door je haar.
Emily gaat voor felle kleuren, wilde fantasieën en overdreven designs. Ze draagt zeer korte minirokjes (en loopt daarmee vooruit op de modetrends voor zomer 2022) en blazers met opvallende snitten. Ze draagt eyecatchers van jurken en schrikt er niet voor terug om hardgroen met dieppaars te combineren. Ze draagt hoge laarzen in bleekroze tule en haalt daar dan geel bij.
Haar kledingstijl is wars van regels, bizar, luxueus (véél te duur voor iemand in de twintig, maar goed, het is nu eenmaal een romantische komedie) en getuigt van een eigen persoonlijke stijl.
Zelf kromp ik wel even ineen bij de scène waarin haar nieuwe lover haar beeldige fuchsia bloesje (ongetwijfeld zijden) kapot scheurt maar de walk of shame van de morgen erna in zìjn blazer die haar natuurlijk weer fantastisch staat (en vreemd genoeg als gegoten zat), met die kleine blote beentjes van haar daaronder, vond ik wel weer een vondst.
Ben je op zoek naar mode inspiratie of gewoon naar wat meer lef voor je eigen kledingstijl dan is Emily in Paris ’the place to be’. Het verhaal op zich heeft niet veel omhanden en geeft niet eens een heel goed beeld van de modewereld. De eerste serie kreeg onder meer kritiek omdat Emily als ‘mannenverleidster’ te cliché en een stap terug in de emancipatie van de moderne vrouw zou zijn hetgeen in de tweede serie snel werd op gelost met een smeuïg inclusivity sausje.
Maar al met al levert deze Netflix-serie zeer zeker inspiratie op. Voor je het weet, spit je je garderobe door op zoek naar die bizarre miskopen die misschien toch nog van pas kunnen komen.
Wel is het even opletten met de soundtrack want dat die song ‘Mon Soleil’ van Mindy en Benoît die blijft dus echt in je hoofd zitten. Ik loop er al dagen mee rond.
