Een interview met de Italiaanse modeontwerper Antonio Marras is op zich al de reis naar de Milan Fashion Week waard. Marras is geboren en getogen op Sardinië en verwerkt elementen van de folkloristische klederdracht van dit Mediterrane eiland – maar ook invloeden uit de kunst, literatuur en andere culturen- in zijn modecollecties. Het resultaat is een exotische mix die absoluut vakmanschap uitstraalt.
Marras’ magische talent beperkt zich niet tot zijn modieuze creaties maar werkt door in alle aspecten van zijn werk. Backstage bij zijn modeshows hangt altijd een fantastische sfeer die door modellen, hair stylisten, visagisten, fotografen en journalisten feilloos wordt aangevoeld en versterkt. De shows zelf zijn spektakels waarin mode, kunst en dans elkaar ontmoeten.
Dit keer treffen we backstage een cast aan van zo’n honderd mensen – modellen en ballerina’s –. Eenieder heeft een papier met een nummer aan de hand waarvan de regie van de show wordt ingestudeerd. Onder het mood board (dat op zich al een kunstwerk is) geeft Marras interviews en wij nemen plaats in rij. Het verbaast ons niets als Marras het interview met de journaliste vòòr ons bruusk afbreekt om frontstage te rennen en de generale repetitie bij te wonen. Marras is de spil en moet op alle fronten aanwezig zijn.
Na zo’n tien minuten is de ontwerper terug en (na een glasje water) klaar voor onze camera. Temidden van de georganiseerde chaos en vibrerende positieve energie in de lucht backstage geeft Marras een geweldig interview af. Voertaal is Italiaans maar dat let ons niet om deze video met je te delen zodat je de sfeer kunt proeven en kunt genieten van de geweldige beelden van de show. Hieronder vind je verder een korte samenvatting van het interview en foto’s van de schitterende collectie:
Hoe gaat het met u?
Antonio Marras: Ik weet het niet, na de show hopelijk beter. Het moment vòòr de show is altijd verschrikkelijk. Je zou alles willen uitwissen en opnieuw willen doen.
Een moment van onzekerheid?
Antonio Marras: Nee, angst. Je zou denken dat er na tientallen shows wel een zekere rust en zekerheid over je komt, een soort afstand nemen, maar in werkelijkheid wordt de angst voor een show steeds groter. Het feit dat je in een 10 minuten het werk van 6 maanden moet presenteren en dat deze presentatie ook nog eens een soort show is waarin de grenzen tussen kunst, mode en dans wegvallen maakt het elke keer weer spannend als de eerste keer.
Toch is het moeilijk te geloven dat u er nog bang voor bent. Uw shows zijn altijd een droom… U doet iedereen dromen. Wat droomt u eigenlijk?
Antonio Marras: Ik heb, schijnt het, een probleem. Dat zegt mijn psychiater. Ik droom niet. Of eigenlijk droom ik wel maar ik wis alles uit, annuleer en vernietig mijn dromen. Ik herinner me er niets van, soms alleen wat fragmenten als ik net wakker ben maar die zakken ook weg. Misschien dat ik daarom wel probeer om anderen dromen te schenken… Ach nee, dat is overdreven…
U zegt het niet. Ik zeg het…
Antonio Marras: Oké, dan is het goed.
Wat is de inspiratie voor de collectie voor winter 2017 2018?
Antonio Marras: De inspiratie is een vrouw uit Sassari (Sardinië). Het is de eerste vrouw die afstudeert in wiskunde en botanica. De vrouw trouwt een botanicus. Ze houden ontzettend veel van elkaar, gaan op Cuba wonen, leiden een bijzonder leven en krijgen een kind met de naam Italo Calvino. De vrouw is dus de moeder van Italo Calvino [een groot Italiaans schrijver, ndr]. Het gezin keert terug naar Italië, naar San Remo in Ligurië, en ook daar hebben ze een bijzondere tuin met bijzondere planten. Italo’s moeder [Eva Mameli, ndr] correspondeert met haar broer Efisio en wij stellen ons zo voor – dit is Piero [Marras’ hond] die blaft – dat ze hem schrijft – maar dit hebben wij verzonnen, omdat ik van spannende contrasten houd – dat ze, als ze geen botanica zou hebben gestudeerd, voor de dans zou hebben gekozen. Dat ze had willen dansen. Want dansen geeft een enorme vrijheid. Het is een luxe om te doen wat je fijn vindt. En zo kwam ik op een andere sterke vrouw als Pina Bausch. En dus zien jullie in de show de acteurs van het danstheater en een soort bevrijdende grote finale.
Wat heeft dit allemaal met de collectie te maken? Laat ik de vraag zelf maar stellen… Laat ik maar een beetje gek doen… Ik heb geprobeerd om met contrasten en onverwachte elementen te werken, elementen die het ritme onderbreken.
En dus zie je in deze collectie fantasieën en prints met gezichten ertussen, met handen… Er is ook een spoor van Boldini in te ontdekken. Er zijn gezichten, prerafaëlitische gezichten. Ik heb iets willen bedenken waarin de materialen, de mannelijke stoffen, het kant, de bewerkingen eruit zagen alsof ze uit een herbarium gestolen zijn. En dus zien jullie in de collectie overjassen met mannelijke oversize snitten en grote vlakken, vierkanten, met brokaat waarop mos, blaadjes, gras en bloemblaadjes groeien, een beetje zoals in mijn fantasie het herbarium van de tuin van het echtpaar Calvino eruit zag…
Hartelijk dank voor uw tijd. Veel succes met de show.
Charlotte Mesman
){kind=link}