We leven in een bizarre wereld waarin uiterlijk vertoon steeds belangrijker wordt. Sociale verschijnselen als selfies en Instagram versterken deze trend. Alles moet ‘cool’, ‘hip’ en ‘orgineel’ zijn en vorm heeft de overhand op inhoud.
Een prachtig (maar ook triest) voorbeeld was van deze maatschappelijke ontwikkeling is een stunt van een paar streetstyle fotografen tijdens de modebeurs Pitti in Florence. De fotografen die zelf heel goed weten hoe ze op bizarre outfits reageren, kochten voor een prikje wat kledingstukken in een magazijn met Chinese koopwaar en trokken die lukraak bij elkaar aan. Toen ze zich zo uitgedost onder de modepubliek begaven, werden ze uitgebreid gefotografeerd. Kortom, als het maar gek, dan is het goed.
Ook het fenomeen Pandemonia ligt in deze lijn. Dit personage, geesteskind van een anonieme Londense kunstenaar, is bedoeld als kunstvorm maar is ook een soort parodie op al die onbeduidende personages die het tegenwoordig, zonder dat ze over bijzondere capiciteiten beschikken, maar tot celeb of VIP schoppen.
Pandemonia is glamour-personage met een latex masker en opblaasbaar haar. Ze (als het al een ‘ze’ is) kleedt zich uiterst modieus en vertoont zich veelal met een opblaasbaar hondje, Snowy, op de arm. Dankzij haar bizarre verschijning lukte het Pandemonia aan het begin van haar carrière om ook zonder uitnodiging bij de modeshows binnen te komen (welk PR bureau zou het lef hebben om zo’n personage de deur te wijzen? – je weet nooit wie eronder schuil gaat). Inmiddels is Pandemonia een gewaardeerde VIP gast, zit ze op de eerste rij, wordt ze geïnterviewd en gefêteerd. Het is vooral Snowy die het ijs breekt, aldus Pandemonia. Veel mensen spreken het opblaasbare hondje spontaan aan.
Pandemonia is een overduidelijk voorbeeld van de bizarre wereld waar we vandaag de dag in leven. Trek een opblaasbaar pak aan en je wordt een VIP. Alles, bijna alles dan, draait om vorm, image en marketing. Eigenlijk is het te erg voor woorden. Toch?
