Onlangs stond ik wel tien minuten als gebiologeerd gebogen over een lotusblad waarop een paar waterdruppels lagen. De waterdruppels schitterenden als diamanten in de vroege morgenzon. Ik was ver weg van alle mensen, het verkeer en het lawaai van het dagelijks leven en was verrukt van de schoonheid van mijn omgeving. Een heel banale vraag kwam in me op: ‘Waarom voelen we ons in de natuur zo goed?‘
Al eeuwenlang buigen mensen zich over deze vraag. Een deel van het antwoord is (misschien) te vinden in de ‘Biophilia hypothese‘ uit het boek ‘Biophilia’ van Edward O. Wilson (1984): de mens zou de behoefte voelen om connectie te zoeken met andere vormen van leven. Met andere woorden: we zoeken de natuur op omdat we er deel van uitmaken.
De ‘Biophilia hypothese‘ zou best wel eens (een deel van) de verklaring kunnen zijn. Al die hoogbouw, die verharde wegen, al dat cement en die smog uithoestende auto’s… om het nog maar niet te hebben over alle technologische ontwikkelingen… al deze dingen voeren ons weg van de natuur. We voelen op onze klompen wel aan dat we daar géén deel van uitmaken. Dus eigenlijk is het zo verwonderlijk niet dat we de natuur zo graag opzoeken. Maar volgens mij is er meer. Ik heb in een sentimentele bui en onder de invloed van de overweldigende schoonheid van de natuur een paar gedachten neergepend:
De natuur geeft zonder te vragen
Denk jij er nog wel eens aan dat bomen koolstofdioxide omzetten in zuurstof, een stof zonder welke wij niet kunnen leven? Eigenlijk heb ik me dat sinds de biologielessen op school niet echt meer beseft. Maar wat zouden wij zonder bomen en groen zijn? Bomen zijn noodzakelijk voor ons. Ze zijn er altijd voor ons, ondanks het feit dat wij er alles aan doen om de natuur kapot te maken. De natuur geeft zonder er iets voor terug te vragen.
Sterker nog, de natuur schenkt ons in overvloed niet alleen zuurstof maar ook voedsel (en zelfs geneeskrachtige bomen en planten). In een ideale (paradijselijke) wereld zouden we de vruchten zo van de bomen plukken en de groenten zo uit het veld halen. We zouden geen supermarkten nodig hebben. De natuur vraagt geen geld voor groenten en fruit. En dat is nog steeds zo…
De natuur geeft rust en stilte
Konijntjes kijken geen televisie en vogels zingen maar hebben geen drumstel en spelen geen gitaar. De natuur straalt rust en stilte uit. Alles staat in het teken van harmonie en balans. De natuur is de perfecte ‘detox’ voor onze gestresste hersentjes en lichamen. De natuur is organisch (wij zijn organisch maar computers en mobieltjes zijn dat niet) en herinnert ons eraan dat het ook anders kan…
In de natuur geef je je over
We hebben geen controle over de natuur. Probeer een regenbui maar eens te stoppen. Het zal je niet lukken! De natuur is machtig, trekt zich van niets en niemand iets aan en jij maakt er onderdeel van uit. In de natuur kun je niet anders dan je overgeven. Je overgeven aan die regenbui, je overgeven aan die zonnestralen die je huid koesteren. Je overgeven… en dus even niet vechten, concurreren, ploeteren, strijden en lijden.
De natuur is adembenemend mooi
De natuur is van een uitzonderlijke schoonheid. Een vlammende zonsondergang, een regenboog, een boom frisgroen in de regen, een blauwachtige berg omringd door wolken. De natuur is adembenemend mooi, een inspiratie voor kunst die niet te evenaren valt. Iets wat je zomaar gegeven wordt en waar je alleen maar van hoeft te genieten. [Dat doen we eigenlijk te weinig. Ik herinner me altijd nog een zonsopgang in Myanmar (Birma) waar ik speciaal voor was opgestaan om die te zien. Maar de zon gaat toch ook op in Nederland? Waarom kijken we daar eigenlijk nooit naar? Waarom moest ik tienduizend kilometer reizen om een zonsopgang te gaan zien?]
De natuur is altijd anders
De natuur is nooit hetzelfde. Zelfs de wandeling die je al tien keer gemaakt hebt is altijd anders. De lichtinval, de bomen, de bloemen. Er valt altijd wel iets nieuws te zien of te ontdekken. De natuur blijft boeien en leidt ons misschien ook daarom af van onszelf, van onze dagelijkse problemen. De natuur stilt onze gedachten.
De natuur discrimineert niet
In de natuur wordt geen onderscheid gemaakt tussen slimme bloemen en domme bloemen, tussen dikke en dunne bomen. In de natuur heeft alles z’n eigen plekje. Alles valt op zijn plaats en jij hoort er ook tussen, zoals jij bent.
De natuur schenkt vreugde
Ken je die euforie als je onverwacht een konijntje uit het groen ziet opduiken? Als je een regenboog boven de zee ziet? Als een warme wind je haar uit je vermoeide gezicht strijkt? Als je een bloem omgeven door bijtjes ziet? Ken je de verrukking die de natuur je kan schenken? Dat is een vreugde waar niets anders tegenop kan. De natuur kan je werkelijk gelukkige (!) momenten schenken.
De natuur brengt je dichter bij jezelf
In de natuur kun je jezelf zijn, in de natuur kun je in stilte nadenken (of je gedachten uitzetten en jezelf voelen, ervaren), in de natuur kun je je overgeven, je maakt deel uit van de natuur. Kortom, de natuur brengt je dichter bij jezelf. Je kunt je masker afzetten, je ‘sociale ik’-mantel afgooien, dichter tot jezelf komen.
Wij zijn één met de natuur!
Door Charlotte, fashion addict, make-up junk, globetrotter en oh ja… hoofdredactrice van Trendystyle. Via haar kolom The Blonde Potato deelt ze haar passie voor de mooie dingen in het leven met jullie. Laten we vooral onze ervaringen uitwisselen!
