Wekenlang al staat de zon stralend aan een strakblauwe hemel. De vogels trakteren ons op luidkeelse concerten. De bomen bloesemen als nooit tevoren. Of lijkt dat maar zo? Hadden we het voorheen, voordat de blijf-thuisperiode begon, misschien te druk om die kleine bloemetjes die als een geborduurde koepel tegen het hemeldak afsteken te bewonderen? Ik betrap mezelf op kleine, intense geluksmomenten die me zomaar in de schoot worden geworden. De ongewoon ernstige wereldsituatie heeft mij wakker geschud. Mijn zintuigen staan op scherp. Dit zijn de dingen waarop ik op dit moment immens blij van word. Herken je ze?
Bloesem
Elke keer als ik een bloesemboom zie, sta ik eronder stil en kijk ik door de bebloemde takken naar de blauwe hemel. Ik snuif het zwoele parfum op en mijn hart gaat open. Wat ik eens in verre landen zocht, vind ik nu in de achtertuin.
Sporadische wandelingetjes
De wandelingetjes naar de supermarkt zijn een ontdekkingstocht van kleine, verlaten steegjes geworden. Ik zoek de minst drukke straatjes op en kom voor verrassingen te staan: een verborgen tuin, een kat die meer een lynch is, een hoekje met potten vol uitbundige bloemen…
Zonnen door het open raam
Nu een terrasje pakken er niet bij is, zon ik door het open raam. Het is voor het eerst sinds jaren dat ik in deze periode van het jaar in Nederland ben. Gewoonlijk zoek ik in deze tijd elk stukje schaduw op om me te beschermen tegen de genadeloze Zuid-Oost Aziatische zon. Ondertussen was ik het genot van de eerste lentezon op mijn huid vergeten.
Juichende fluitvogels aan de vliegtuigloze hemel
Deze woorden zijn van Youp van ’t Hek. Ik had het niet beter kunnen verwoorden.
Stilte
Geen vliegtuigen, geen auto’s, geen werkverkeer, slechts wat kinderstemmen die de stilte accentueren. Het lijkt wel of ik de zon kan horen!
Huis schoonmaken en muren schilderen
Geen geluiden, geen haast, maar alle rust om het huis schoon te maken, om verwaarloosde hoekjes te soppen, om kasten op te ruimen, om verheugde uitroepen te slaken bij het vinden van verloren gewaande dingen, om de muren frisblauw te schilderen.
Koken en delen
Eindelijk ook heb ik tijd om met liefde te koken. Om langzaam en aandachtig de groenten te wassen en snijden, om te genieten van de kleuren en geuren. Om de ingrediënten de tijd gunnen zich met elkaar te vermengen. Slow food was een modewoord en is nu een feit, een puur genot. Maar het allerfijnst is om geslaagde gerechten met anderen te delen. Zie je iemand met schaaltjes vol lekkernijen over straat rennen, dan zou ik het wel eens kunnen zijn!
Fotograferen
Zintuigen op scherp, oog voor kleine dingetjes. Modellen fotograferen is er niet bij maar om mij heen fluisteren bloemen, vaasjes, bordjes, snuisterijen, kleinoden en strepen zonlicht op een muur ‘Kijk mij nou! Fotografeer mij!’
Hernieuwde vriendschappen en onverwachte vriendelijkheid
‘Hoe gaat het met je? We hebben elkaar lange tijd niet gezien.’ Hernieuwde vriendschappen, lieve woorden, onverwachte berichtjes, videochats (nooit eerder in mijn leven gedaan!). We moeten afstand houden maar het virus brengt ons ook dichter bij elkaar.
P.S. Al schrijvende werd ik me van iets bewust. Hoe komt het toch dat ik juist in deze verschrikkelijke periode zo ontzettend kan genieten? vroeg ik me af. En toen drong het tot me door. Het heeft geen zin om je zorgen te maken over dingen waar je geen controle over hebt. Op een gegeven moment moet je alles overgeven. Het enige wat je dan rest, is genieten van de kleine (grote) waardevolle dingen die het leven je schenkt.
Ik wens iedereen heerlijke dagen met gouden geluksmomentjes toe!
Charlotte Mesman
