Vandaag ben ik na twee koude maar gezellige maanden in Europa weer terug in Bangkok. Velen van jullie weten misschien al dat ik hier graag en zo vaak mogelijk verblijf. Ik had echter niet gedacht dat ik zò blij zou zijn om de Thaise hoofdstad weer terug te zien! Thailand heeft een aparte, heel eigen geur en die snoof ik weer helemaal verrukt op toen ik na een 11 uur durende reis om half 6 ’s morgens (lokale tijd) het vliegtuig uitstapte.
De zon kwam stralend op en de tuin in Bangkok ligt er schitterend bij. De palm die in januari wat bruin was, is helemaal bijgetrokken en zijn trotse, groene bladeren zorgen weer voor de nodige schaduw op het balkon. Het kwik wees vandaag 36 graden. Het is echt genieten van de warmte na al die kou, al voel ik me wel bleek en vadsig als een melkfles. Ik denk dat iedereen dit gevoel wel kent. Vergelijk het met de eerste dag op het strand.
Het eerste wat ik vandaag gedaan heb, is: voor drie dagen eten en drinken inslaan. Morgen (13 april) begint Songkran, de viering van het Thaise Nieuwjaar. Dit feest dat in de warmste tijd van het jaar valt (het is hier zomervakantie!) duurt een paar dagen en de komst van het nieuwe jaar wordt gevierd met wilde watergevechten op straat. Toen ik hier jaren geleden voor het eerst kwam, deed ik eraan mee maar inmiddels is de lol van een emmer ijskoud en vies water over je warme lijf (plus tas en mobieltje) er wel een beetje af. In de dagen van Songkran riskeer je elke keer dat je je neus buiten de deur steekt te worden natgespoten met plastic watergeweren (en als die ontbreken doet de klassieke emmer dienst:-)). Als je eenmaal nat bent, word je besmeurd met prikkende talkpoeder zodat je wangen wit uitslaan (of rood kleuren van de allergie). Dit Nieuwjaarsritueel kan heel vermakelijk zijn als je de waterstrijd opzoekt, maar o wee als je er niet op gekleed bent (de standaard outfit voor Songkran is: veel blote huid en de rest van plastic). Dan wordt het lastig, want op dit moment van het jaar is men ongenadig en worden ook de mooiste outfits niet gespaard (zoek Songkran maar eens op op internet!).
En dus blijf ik in deze dagen liever thuis. Vandaar al die boodschappen. Morgenochtend vroeg haal ik nog de laatste, verse dingetjes en dan wordt het relaxen in huis. Met alle deuren open en uitzicht op de tuin met tropische vogels en bloemen is dat bepaald geen straf.
Na de verwoede food shopping van vanmiddag ben ik ook nog even op een hoed uitgegaan. Ik heb voor juni een afspraak staan om een paar vlekjes in mijn gezicht te laten laseren en voor die tijd mag ik niet in de zon. Ga daar maar eens aanstaan als je rond de evenaar zit! Gelukkig heb ik op dit gebied heel wat van mijn Japanse vriendin Tomoko geleerd. Japanse vrouwen mijden de zon als de pest (het klinkt niet mooi, maar het is wel waar). Ze gaan nooit zonder SPF 50 de deur uit en dragen hoeden met een gigantische rand die je hele gezicht in de schaduw stellen (om het nog maar niet te hebben over hun lange handschoenen en de leggings onder hun rokken). Hier in Bangkok, waar veel Japanners wonen, is het niet moeilijk om dat soort hoeden te vinden. Ik heb een soort Holly Hobby-geval in een juteachtige kleur op de kop getikt. Die gaat voorlopig niet af!
Die Holly Hobby hoed kocht ik op een trendy kledingmarkt in het warenhuis Emquartier, één van de duurste en meest elegante warenhuizen in Bangkok (gelukkig kostte de hoed me niet meer dan 25 Euro). Daar besefte ik, of beter: de fashion victim in mij, pas echt hoezeer ik Bangkok gemist had! De vrouwen gaan hier zo ongelooflijk beeldig gekleed. Het is een lust voor het oog. Milaan, waar ik de Fashion Week bezocht, kan er niet aan tippen. Sorry, Milaan! Ik weet het, met al die kou en regen is het niet gemakkelijk er tiptop uit te zien, maar hier in Bangkok deed ik in één uur shoppen meer mode inspiratie op dan tijdens vijf dagen Fashion Week in Milaan.
Het begon eigenlijk al in de supermarkt. Vóór mij in de rij bij de kassa stond een meisje met een beeldig kimonojasje. Het was diep donkergroen, had wijde mouwen en een grote afbeelding van een vogel in de jungle op de rug. Ze droeg het jasje op spijkershorts, had één lange oorbel in een oor en droeg een klein groen tasje van Charles & Keith (dat kon ik nog net op het tasje lezen) overdwars over het jasje. Beeldig! Helaas had ik niet de moed om haar te vragen waar ze het kimonojasje had gekocht (sorry, maar ze keek nogal venijnig).
Op de midsummer-markt van Emquartier werd ik helemaal lyrisch. Wat een beeldige kleren! Het was een explosie van kleur. Elke stand had zijn eigen, unieke stijl. Als het op mode aankomt, dan weten de Thais van wanten. Ze zijn enorm creatief, en ik werd ongelooflijk hebberig van het lichte en luchtige katoen met batik/jeans print. Ook de kaftans met fantasieën waren schitterend. Veel collecties hadden een etnische noot. Jurken en jasjes waren behangen met kwastjes (net zoals de oorbellen – een trend die we op dit moment ook in Nederland zien) en spiegeltjes. De verkoopsters zagen er stuk voor stuk beeldig uit in perfecte make-up en trendy outfits met een traditionele twist.
Traditionele kleding, van circa 200 jaar geleden, staat op dit moment in Thailand in een hoog vaandel. Het is een manier voor de Thais om terug te gaan naar hun historische roots en Thainess. Gisteren nog kleedde de staf van een bekend ziekenhuis in Bangkok zich in de Thaise traditionele kleding (denk vooral aan zijde en wijde pofbroeken) en staken zij ook de nieuwgeborene baby’s in deze traditionele gewaden. Ook in de TV-soaps, heel populair in Thailand, dragen de acteurs en actrices Thaise klederdracht. De bevolking wordt uitgenodigd om ook tijdens Songkran op z’n Thais gekleed te gaan. Of dat tijdens de watergevechten zal gebeuren, zullen we de komende dagen zien… Wie weet of ik me met een waterproof camera toch nog in het strijdgewoel ga wagen!
Voor nu, liefs vanuit Bangkok. Charlotte xxx
