Hallo allemaal, even een snelle update vanuit Bangkok. Songkran, de 5-daagse viering van het Thaise Nieuwjaar, is inmiddels zo goed als voorbij. Het is vandaag de laatste dag (op dit moment is het hier al half 10 ’s avonds). Tot gisterenavond laat werd het nieuwe jaar verwelkomd met wilde watergevechten. Ook al begint het Thaise jaar sinds 1940 op 1 januari, toch blijft de traditie van het feestelijk gebruik van water tot gelukwens bestaan. Die vrij natte gelukwensen duren drie dagen: 13, 14 en 15 april. Vandaag, 16 april, viel er een diepe rust over de Thaise metropool. Veel inwoners waren nog buiten de stad op familiebezoek (het is ook traditie in deze dagen oudere familieleden te bezoeken) en komen vannacht terug, talloze winkels waren dicht, en met de waterspelen was het gedaan. De regering heeft strikte regels voor de ‘waterspelen’ uitgevaardigd (van 13 tot en met 15 en daarmee uit) en de fun police houdt daar streng de hand aan.
Ik ben maar wat blij dat het er weer op zit! Vanaf vrijdag ben ik zo ongeveer aan huis gekluisterd. Door de open ramen en deuren – het is hier overdag zo’n 40 graden – hoorde ik het gejoel en gejuich op straat. Op vrijdagavond waagde ik een kleine poging om naar buiten te gaan maar ik stuitte direct op een groep stoere kerels met watergeweren en maakte als een haas rechtsomkeert.
Zaterdagavond vulde onze Thaise vriendin Nui die een auto heeft (en dus zonder nat te worden over straat kon) onze voedselvoorraad aan en natuurlijk bleef ze eten. Haar gezelschap was meer dan welkom na twee eentonige dagen in huis. Het vetplantje met rode bloempjes (een gelukswens voor het nieuwe jaar) dat ik van haar kreeg, prijkt vrolijk op de tafel.
Gistermiddag – zondag – hield ik het echter niet langer in huis uit. Mijn nieuwsgierigheid werd toch wel een beetje geprikkeld. Ik had het Songkran al jaren niet meer meegemaakt. En eerlijk gezegd is Songkran leuk, heel leuk zelfs, zolang je er maar aan mee doet… Maar dat heb ik gehad. ‘I have been there‘, zal ik maar zeggen. Ik besloot daarom om Nui’s tactiek eens uit te proberen. ‘Kleed je mooi aan, loop alsof je op weg bent naar een afspraak, kijk streng en je zult zien dat je het droog houdt‘, adviseerde ze me.
Nu heeft Nui makkelijk praten want zij is Thais. Minstens de helft van de waterpret zit toch wel daarin om een ‘farang‘ (het Thaise woord voor blanke) met water te beschieten of om een emmer ijskoud water over een westerling uit te storten! Farangs zijn een geliefd doelwit. De waterscherpschutters staan hier in het centrum zo ongeveer op elke hoek van de straat, met een waterreservoir binnen handbereik, in afwachting van andere voorbijtrekkende ‘gangs‘ maar vooral ook van farangs.
Toch wilde ik een poging wagen… Ik bedoel maar: ik ben hier in Bangkok op een vrij uniek moment en ben dol op fotograferen van bijzondere dingen. Waar wacht ik nog op? Opeens wist ik wat me te doen stond. Ik schoot een lange lichtblauwe jurk met rode noppen aan die er best feestelijk uitzag maar zo de wasmachine in kon (voor het geval dat…). Ik viste mijn meest ‘luxueuze’ badslippers uit de kast en stopte mijn camera in een plastic zak die vervolgens in een plastic handtas ging die er eveneens duur uitzag. Ik hoopte dat het ‘luxe’ aanzien van deze accessoires het nodige respect bij de waterschieters zou afdwingen.
Ik had geluk. Op de hoek van onze straat stond een eenzame motortaxi-driver, gewapend met een felgekleurd watergeweer, die mij een droge doorgang verleende. Op de volgende straathoek stond een heuse en vrij agressieve ‘gang‘. Ik hoorde de harde muziek al van ver en zag drijfnatte mensen mijn kant opkomen. Even dacht ik erover om terug te keren maar dat was mijn eer te na. Ik zette mijn strengste gezicht op – de kleinste glimlach al zou kunnen worden opgevat als een uitnodiging of toestemming om mij nat te spuiten – en laveerde met stevige pas tussen de scherpschieters door. Ik had geluk en bleef droog. Eenmaal op de skywalk was ik veilig.
Vanaf de skywalk had ik goed zicht op verschillende straathoeken waar ‘gangs‘ in de karakteristieke bloemenshirts stonden opgesteld. Ik kon er veilig fotograferen. Vervolgens nam ik de skytrain richting station Chit Lom. Het idee was om van daaruit via de skywalk naar Siam, het meest bekende shoppingdistrict van Bangkok, te lopen. Ik dacht dat het op de skywalk wel zou meevallen met wateraanvallen.
Mijn idee bleek juist. Op de skywalk liepen massa’s ‘gangs‘ met watergeweren (ook veel Aziatische toeristen) maar er werd niet ‘geschoten’. Het valt me altijd weer op hoe gedisciplineerd men hier in Azië is! Vanaf de skywalk kon ik bovendien goed zien wat er allemaal gaande was. En dat was een heleboel. Overal langs de weg stonden groepjes mensen, een vrolijke mix van kindertjes, tieners en ouderen, die nu eens lopende voorbijgangers en nu eens het voorbijgaande verkeer – tot motorrijders en bussen met open raampjes toe – flink te grazen namen.
Het hoogtepunt van alle waterpret was bij het warenhuis Central World. Duizenden mensen hadden zich op het plein ervoor verzameld. Een jargon waterschieters wachtte de nieuwkomers op en lieten geen vezel van hun kleding, huid of haar droog. Natuurlijk waren de waterslachtoffers erop gekleed. Iedereen droeg zijn mobieltje en identiteitsbewijs in een doorzichtig waterdicht tasje om de nek. Maar toch had ik met sommigen echt te doen! Er waren er die de volle laag kregen en ondanks de hitte, is dat niet altijd even prettig!
Mijn terugkeer naar huis verliep voorspoedig maar op onze straathoek had zich nu een vrij wilde gang gevestigd – naar mate de zon ondergaat neemt de waterpret toe – en mijn intuïtie zei me dat ik het dit keer niet zou redden. Mijn vermoeden werd bevestigd toen ik zag dat een paar goed geklede farangs onder vuur – pardon, water – werd genomen. Ik aarzelde geen moment, stak mijn arm op, hield een taxi aan en sprong erin. Ik zat nog maar net of er werd een krachtige tuinspuit op het raampje waarachter ik me verscholen had gezet. Binnen drie minuten was ik thuis. Kurkdroog en toch wel een beetje trots op mezelf. Dank ook aan Nui voor haar waardevolle advies!
Love from Bangkok, xxx Charlotte.
P.S. Ik hoop dat mijn foto’s jullie een beetje een beeld geven van hoe het er hier tijdens Songkran aan toe gaat!
