Vervolg op: Ik hoor het mijn buren elke nacht (luidruchtig) doen.
Herinneren jullie mijn buren die het bijna elke nacht heel luidruchtig doen? Nu heb ik toch zoiets bizars ontdekt! Ik moet dit met jullie delen.
Het ging maar door. Nacht na nacht. Zij werd steeds luidruchtiger. Van een gezucht en gekreun werd het een ‘Oh, my God’ bij iedere stoot (excuses voor deze schunnige details). Elke nacht werd ik er nijdig wakker van. Weer een verstoorde nachtrust! Maar ik voelde ook wel iets van bewondering. Zij genoot er hoorbaar van. Deze man moest echt wel van wanten weten. En tjonge jonge, wat een uithoudingsvermogen!
Nu ben ik niet iemand die zich graag met anderen bemoeit. Ik weet niet eens wat voor gezicht de buurman heeft. Mijn slaapkamerraam heeft zicht op zijn tweekamerappartement maar natuurlijk heb ik de vitrages altijd dicht. Zijn voordeur ligt bovendien aan een andere straat dan de mijne. Voorzover ik weet, hebben onze wegen zich nooit gekruist. Wel heb ik ’s avonds, als hij de gordijnen openheeft, een paar keer zijn silhouet achter zijn slaapkamerraam gezien. Zijn geliefde heb ik echter nooit voorbij zien komen.
Ik had me al een beetje neergelegd bij deze nachtelijke onderbrekingen totdat het me een paar dagen geleden echt te gortig werd. Het was een uur of drie ’s nachts en ik hoorde haar kleine zuchtjes alweer. Zo begint het elke keer. Kleine zuchtjes die uitgroeien tot een crescendo dat met oneindig veel OMG’s eindigt. Ik slaakte een zucht van verlichting toen het na een luidruchtig kwartier gedaan was, maar tot mijn verbazing begon het spektakel opnieuw. Dat werd toch echt te gek!
Op dat moment besloot ik dat ik toch maar eens uit het raam moest gaan kijken. Een paar weken geleden had ik een onhandige poging gedaan om meer over dit heftig verliefde stelletje te weten te komen, maar toen had ik in het duister met veel gekletter iets omgestoten en had ik het verschrikt opgegeven. Nu was de maat echter vol.
Klaarwakker, en behoorlijk boos, trok ik, toch ook wel ietwat beschaamd, de overgordijnen en vitrages op een kier. Je raadt nooit wat ik zag. De gordijnen aan de overkant waren open en mijn buurman… zat achter zijn computer! Ik had er een paar seconden voor nodig om realiseren wat dit te betekenen had. Mijn hersens wilden er gewoon niet aan. Maar de bewegingen van zijn hand op het toetsenbord waren in synchronie met haar opwindende kreten(of leek dat maar zo?). OMG, OMG, OMG… Zat mijn buurman te VIDEO GAMEN?!
Ingezonden verhaal
